Öncü Hareket (Avant-garde)

Avant Guarde, öncü veya ileri karakol anlamına gelen Fransızca bir terim olup, başlangıçta bir ordunun öncülerini belirtmek için kullanılmış ve ilk kez 19. yüzyılın başlarında Fransa'da sanat alanında uygulanmıştır.

Sanata uygulandığında, avant-garde yenilikçi sanatı, yeni biçimleri veya temaları tanıtan veya keşfeden sanat anlamına gelir.

Terim, geçmiş ile kopuş yaşayan ve yenilikçi ve mevcut durumu ihlal eden herhangi bir sanatçı, hareket veya sanat eserine atıfta bulunur. Radikal doğası ve sanatsal kurumu, mevcut süreçler ve biçimler üzerindeki meydan okumaları nedeniyle, avangard hareketi sanat dünyasında sık sık direnç ve tartışma ile karşılaşmıştır.

Avangardın başlangıcı

Avangard sanatının 1850'li yıllarda  Gustave Courbet'in ilk sosyalist fikirlerden yoğun bir şekilde etkilenen realizmi ile başladığı söylenebilir. Sonrasında modern sanatın  birçok hareketi ortaya çıkmıştır, ve terim avant-garde daha çok modern ile eşanlamlıdır.

Avant-garde hareketlerden bazıları, örneğin  kübizm, çoğunlukla  biçim yeniliklerine odaklanmışken, diğerleri, örneğin  Füturizm , De Stijl ve  Sürrealizm güçlü sosyal programlara sahip olmuşlardır.

Avant-garde'ın gelişimi

Avant-garde veya öncülük terimi, 19. yüzyılın sonları ve 20. yüzyılın başlarındaki yenilikçi sanatsal yaratım yaklaşımlarına uygulanmış olmasına rağmen, fikirlerin ve yaratıcılığın sınırlarını aşan her sanata uygulanabilir ve bugün hâlâ radikal veya görüşün özgünlüğünü yansıtan sanatı tanımlamak için kullanılmaktadır.

Avant-garde kavramı, sanatın esas olarak sanatçının görüş ve fikirlerinin kalitesi ve özgünlüğü ile değerlendirilmesi gerektiği fikrini pekiştirir.

Avant-garde'ın ana temsilcileri

Radikal doğası ve mevcut fikirler, süreçler ve biçimler üzerindeki meydan okuma nedeniyle, avangard sanatçılar ve sanat eserleri sık sık tartışma ile birlikte anılır. Yankı uyandıran sanat eserleri üzerine inceleme yapın.

14 Yaşındaki Küçük Dansçı - Edgar Degas

Bugün masum bulunsa da, on dört yaşındaki küçük dansçı Edgar Degas tarafından 1881 Paris İzlenimci sergisinde ilk kez sergilendiğinde öfkeye neden oldu. Figür, "iğrenç" ve "toplum için bir tehdit" gibi çeşitli şekillerde tanımlandı. Eleştirmenler ve halk, eserin realizmi ile birlikte Degas'ın provokatif bir modern temayı temsil etmesi nedeniyle rahatsız olmuştu... dansçılar, gösterinin daha kirli tarafının bir parçası olarak düşünülüyor ve biraz daha fazla fahişe olarak görülüyorlardı.

Şişe ve Balıklar - Georges Braque (Kübizm)

1907 civarında, Pablo Picasso ve Georges Braque, günlük nesneleri, manzaraları ve insanları geometrik şekillere dönüştüren yeni ve devrimci bir resim tarzı geliştirdiler. Kübizm, 20. yüzyılın birçok soyut sanat tarzının yolunu açtı, ancak hareketin adı, Braque'ın manzara tablolarından birine "kübist tuhaflıklar" olarak alaycı bir şekilde tanımlayan bir eleştirmenin yanıtından türemiştir.

Picasso ve Braque, kübizmi tasarlayıp geliştirdiler, ancak bu tarzı benimseyen diğer sanatçılar da oldu, özellikle Fernand Leger, Albert Gleizes ve Louis Marcoussis. Paris merkezli fikirler, hızla yayıldı ve Rus avant-gardası, İtalyan futurizmi ve Alman ifadesizliği gibi birçok akım üzerinde derin bir etki bıraktı. Sonraki sayfalarda, kübizm prizmasından geçmiş çeşitli avangard hareketlerinin anlamlı eserlerinden özel bir seçki sunuyoruz.

Renoir'ın Kürek Çekme Öğle Yemeği

Bununla birlikte, izlenimcilik sanatı günümüz standartlarına göre avangard gibi görünmeyebilir, ancak o dönemde devrim niteliğindeydi. Paris Geleneksel Salonu tarafından reddedilen, Claude Monet, Edgar Degas ve Pierre-Auguste Renoir gibi ressamlar, kabul edilen tarihsel ve mitolojik temalar üzerine gündelik yaşamın manzaralarını ve sahnelerini önceliklendirdiler. Ayrıca, gelenekten koparak stüdyodan çıkarak açık havada resim yapmaya başladılar.

Madame Matisse Portresi, Henri Matisse (Fovizm)

İzlenimcilik, birçok yenilikçi sanatçı ve stilin ortaya çıkmasına neden oldu. Bunlar arasında, Fauvism adlı kısa ama güçlü bir hareket yer almaktadır. Fransız sanatçılar Henri Matisse ve André Derain tarafından kurulan les Fauves, ya da "vahşi hayvanlar" olarak bilinen stil, doygun renk paleti, kalın fırça darbeleri ve genellikle neredeyse soyutlaşmış basit formlar ile karakterizedir. Fovizm, özellikle Matisse ve Georges Braque ile bağlantılı birçok sanatçı için bir geçiş dönemi olarak işlev gördü. 1910 yılında sona erdikten sonra, bu figürler fovistik deneyimlerini yeni projelere atılmak ve yeni dönemlere girmek için kullandılar.

Dinamizm Bir Köpek ile Tasma, Giacomo Balla (Futurizm)

1909'da kurulan Futurizm , yeniliği, teknolojiyi ve taşımayı kucaklayan bir avangard hareketidir; hepsi, Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra ortaya çıkan geleceğin unsurlarıdır. Futurist sanatın belirgin bir özelliği hız ve hareketin temsiline bağlıdır. Özellikle "evrensel dinamizm" ilkelerine bağlı kaldılar; bu, hiçbir bireysel nesnenin arka plandan veya başka bir nesneden ayrılmadığını ifade eder. İtalyan heykeltıraş ve önde gelen futurist sanatçı Umberto Boccioni, hareketi şöyle açıkladı: “Her anı (zaman, mekan, biçim, renk tonu) sentezleriz ve böylece resmi çizeriz.”

Hafızanın Sürekliliği, Salvador Dalí (Sürrealizm)

Sürrealizm yüksek deneysel bir türdür ve bilinçaltının prensiplerine dayanarak, edebi bir teknik olan otomatik yöntemlerden yararlanır. Bu gerçeklikten kopuş, surrealist sanatçılara René Magritte, Salvador Dalí ve Man Ray gibi sanatçılara, akademik ilkelerle kılavuzlanmadıkları için tam bir yaratıcı özgürlük verdi. Sanatlarının hayali sahnesi, fantastik temaların gerçekçi temsilini birleştirir. Sürrealistler, resim ve heykelden fotoğrafçılık ve sinemaya kadar birçok sanat biçiminde de aktif olarak yer aldıkları için de biliniyorlardı.

Siyah Fasulye - Andy Warhol

1960'ların sonlarında,  avant-garde sanat olarak tanınan Warhol, resim, baskı, video sanatı, film yapımı, heykel, montaj ve kavramsal sanat gibi alanlara ilgi duyan bir lider olarak ortaya çıktı; modern yaratıcı yöntemler olarak serigrafi kullanarak Elvis Presley ve Marilyn Monroe gibi ünlülerin ikonik portrelerini üretti. Yıldızları modern sanat nesnelerine dönüştürdü ve bu süreçte kendisini, sanatçı yazar olarak bir yıldız haline getirdi. Bu durum, ona entelektüeller, medya mogulleri, Hollywood film yıldızları ve diğer zengin sponsorlar ile çeşitli özel sosyal çevrelerden erişim sağladı. Ayrıca, "Fabrika" olarak bilinen New York atölyesinde çalışırken çeşitli asistanlar kullanarak modern üretim yöntemleri de kullandı. 1987'deki erken ölümü sonrasında Warhol, dünya çapında sayısız retrospektif sergi, belgesel, kitap ve makalenin konusu olmuştur. Son yıllarda, Warhol'un sanatı, sürrealist Francis Bacon'un eserleri ile birlikte, en aranan erken postmodern sanat örnekleri haline gelmiştir.

Avant-garde fikri, yeni yollar açma kaygısını öne sürse de, hemen hemen her durumda bu, yeniliğe bağımsız bir ilgi yansıtmamakta, aksine "gerçeklik" hakkında daha net bir izlenim verme arzusuna dayanmaktadır. Gustave Courbet için bunun anlamı, akademik tuvalden dışlanmış sert işçi yaşamlarını temsil etmekti; izlenimciler için ise bu, algılama anında ışığın retinada yarattığı etkileri yakalamak anlamına geliyordu; konstrüktivistler içinse bu, görünür gerçekliğin yüzeyinin altındaki görünmeyen bilimsel güçleri temsil etmekti. Ama tüm durumlarda, temel hedef, gerçeği yeni ve doğru bir biçimde temsil etme arzusuydu.

Avant-garde fikri geleneksel olarak iki yoruma tabi tutulmuştur. Bir yandan, sosyal veya politik radikal bir programa sıkı sıkıya bağlı olduğu düşünülerek, transgresif sanat faaliyet sosyal ve politik aktivizm için bir taşıyıcı haline gelmektedir. Diğer yandan, avangard sanat, herhangi bir sosyal kaygıdan bağımsız, saf biçimsel deneyciliğin alanı olarak görülmüştür. Bu iki tanımın kendi zamanlamaları, hiyerarşileri ve eleştirel etiketleri vardır ki bunlar genellikle birbirleriyle çelişkilidir.
Avangardın doğuşu, "anti-sanat" fikrinin doğuşu oldu: sanatın, değerini kısmen mevcut sanatsal değer anlayışlarını altüst ederek, sarsarak veya alay ederek bahis oynayabileceği fikri. İzlenimcilerden, hızlı ve gevşek fırça darbeleriyle, Marcel Duchamp ile birlikte readymadeleri kadar, avangard sanatı her zaman, mevcut normlara karşı açık bir küçümsemeden ve anti-sanat izlenimi yaratma yeteneğinden etkisini almıştır. 

KUADROS ©, duvarda ünlü bir tablo.