En Ünlü 10 Soyut Resim'

Başlıksız - İlk Soyut Sulu Boya, çoğu resminde olduğu gibi iyi bir renk patlaması bulunan bir eserdir, fakat sulu boya kullanımı yağlı boya yerine, bu eserin 1910'daki üretimini ilginç ve oldukça benzersiz kılan belirgin bir değişiklik yaratır. Yakından bakıldığında, bu eser hızlıca tamamlanmış gibi görünmektedir ki bu, bu sanat formunun tipik bir özelliğidir çünkü boya çok hızlı kurur. Kendisini daha çok renk seçimlerine ve tuvali farklı şekillerle ve çizgilerle doldurmaya odaklanarak ifade eden bir yöntemle çalışmıştır. Gerçekten soyuttu ve bu, kariyeri ilerledikçe giderek daha fazla belirgin hale gelen bir şeydi; kullandığı formlarla gerçeklikten giderek uzaklaşmıştır.

Kandinsky, yağlı boyada uzmanlaşmış ama zaman zaman sulu boya ile de çalışmıştır. Bu ortamı çalışması kolay ve ayrıca hızlı çalışma parçalarına iyi uyum sağladığı için tercih etmiş olabilirdi; burada gelecekteki bir parça için tasarımı anlamaya çalıştı. Ayrıca, diğer dönemlerde litografi, tahta baskı ve asidograf kullanmıştır; özellikle kariyerinin erken aşamalarında oldukça deneysel olduğu dönemlerde.

Sulu boya ile çalışarak, Kandinsky bu resmi yalnızca üç günde tamamlayabildi. Ancak, acele etmesine rağmen, bu sanat eseri için nihai kompozisyona başlamadan önce çeşitli çalışmalar yapmıştır. "Başlıksız"da yorumlanabilir olan hızına katkıda bulunan ise renk seçimiydi, çünkü Kandinsky o anda duygularını doğru bir şekilde ifade edecek renkler seçmiştir. Çizilen çizgi ve şekiller, bu tabloyu gördüğünüzde deneyimlediğiniz kaosu ve aciliyeti artırmaktadır.

Bu soyutlama, temsili ve genel olarak sanat çevresinde önemli bir ilgi uyandırmakta olan gevşek ve belirsiz çizgiler aracılığıyla bu sanat eserinde net bir şekilde görülmektedir. "Başlıksız", soyut sanat hareketinin önemli bir tetikleyicisi olarak var olmaktadır, zira bu, o sırada sanat eserlerinde uygun bir konu olarak kabul edilmiş olan herhangi bir şekilde ayrık ve yücelmiş bir şeyin kabul edildiği ilk an olmuştur. Başlıksız Avrupa sanatında geleneksel sanat eserlerinden daha soyut ve serbest parçalara doğru bir ayrılışın belirleyici bir noktasıydı.

1910 ile 1914 yılları arasındaki dönem, Kandinsky'nin kariyerinin en önemli zirvesi ve sanatsal en yüksek başarıların tepe noktası olarak kabul edilmektedir. Bu nedenle, "Başlıksız", tanınabilir şekillere yönelik tüm referansları açıkça reddeden ve Batı Avrupa'daki temsili resimlerin sınırlamalarından kurtulan ilk sanat eserlerinden biri olarak var oldu.

Bu tam özgürlük kavramı, bu dönem boyunca Kandinsky tarafından yaratılan çoğu eser içinde önemli bir yer edindi.

No. 2 Yetişkinlik # 7 - Hilma AF Klint

Zamanının birçok erkek sanatçısı kadar tanınmasa da, İsveçli sanatçı Hilma af Klint, devrim niteliğindeki resimleri ile ilk soyut sanatçılardan biriydi ve bu resimleri birçok erkek çağdaşıyla karşılaştırıldığında daha eski tarihlidir. Hayatı boyunca çoğu sergilenmemesi koşuluyla, büyük eserinin 20 yıl boyunca gizli kalmasını istedi.

Koleksiyonu, çocukluk, gençlik, olgunluk ve yaşlılık gibi yaşam aşamalarını temsil etmektedir. Doğum ve büyümeyi referans alan botanik unsurlar ve tanınabilir organik nesneleri bir araya getirir.

Bu Yetişkinlik No. 7 Hilma Klint'ten 3 metre yüksek ve 2 metre geniş dev bir tablodur; tabanda, stüdyonun zeminine yapıştırılmış kağıdın üzerine boyanmıştır.

Af Klint, çeşitli şekillerin farklı boyutlarda ve renklerde serbest bir şekilde aktığı mor bir zemin üzerine, olgun yaşı kısımlanarak çiçek açmış şekilde resmederek yorumlamaktadır. Merkezdeki sarı sembol bir çiçeğe benzerken, spiraller ve biomorfik şekiller büyüme ve bereketin sembolleridir.

No. 3 Senecio - Paul Klee

1922 yılında tamamlanan Senecio resmi, Paul'un mizah anlayışının ve Afrika kültürünün bir yansımasıdır. Basit renkler ve formlar kullanan Paul, çeşitli turuncu, kırmızı ve sarı tonları kullanarak bir yaşlı adamın portresini ortaya koymaktadır. Sanatçıca kullanılan şekiller, bir gözün açıldığı yanılsamasını verir. Sol kaşı bir üçgen ile temsil edilirken, diğeri basit bir kıvrım çizgisi ile oluşturulmuştur. Portre ayrıca "Başka Bir Adamın Olmuş Durumu" olarak adlandırılır ve çocuk sanatına yönelik bir taklit olarak, belirsiz formlar ve minimum yüz detayları ile oluşturulmuştur.

Bu insan yüzünün adaptasyonu, renge göre dikdörtgenlere ayrılmıştır. Düz geometrik kareler, bir maske yüzünü temsil eden bir dairenin içinde tutulmaktadır ve bir arlekinin çok renkli kostümünü göstermektedir. Sanatçı performansı Senecio'nun bir portresi olarak, sanat, illüzyon ve drama dünyası arasındaki değişken ilişkiyi sembolize edebilir. Bu resim, Klee'nin sanat ilkelerini göstermektedir; çizgi, renk düzlemleri ve mekân grafik unsurlarının artistin zihninin enerjisiyle hareket ettiği yerlerdir. Hayal gücünün çizimleri içinde, "bir çizgi yürüyüşe çıkmak" tarzını beğendiği belirtilmiştir.

No. 4 Etoile Bleue - Joan Miró

Etoile Bleue resmi, Miró'nun figüratif sanattan soyut sanata geçişidir.

Bu resim, Miró'nun kariyerinde en önemli tablolardan biri olarak bilinir. Özellikle kullanılan ateşli mavi, gelecekteki birçok işinde görülebilir ve Mark Rothko ile Yves Klein gibi ressamları etkilemiştir.

Etoile Bleue büyük bir resimdir, ancak sorulardan ziyade cevaplar üzerine bir tablodur.

Miró, birçok çeşitli fikirlerin önem taşıdığı bir dönemin büyük bir sentezcisiydi; çokça basitir ama zamanın sanatsal fikirleri günlükten çok daha karmaşık ve sevgilidir.

Tablo, fauvist renkler, kübist formlar ve sürrealist niyetlerin birleşimi olan bir eserdir ki izleyici görsel olarak tekrar tekrar keşfedebilir. Bu, pek çok soruyu akla getirir ve cevaplar, tablo kadar rüya gibi olur.

Sol üst köşedeki mavi şekle göz atarsanız, bir kuş olabileceğini düşünebilirsiniz. Ancak bu hangi kuş olduğu belirsizdir. Bir süre izleyerek bu dinamik bir şekil olduğu sonucuna varabilir, fakat oldukça kolay bir şekilde sol ya da sağa ya da hatta aşağı ve bize doğru uçmakta olduğu öne sürülebilir.

Alt ortada büyük bir kırmızı parça var. Bu bir ayak mı? Kesinlikle, sabit ve sabit bir ayak gibi görünüyor; mavi parça ise dinamik bir görünümde.

Bu tablo, meraklılar için bir mücevherdir. İlk bakışta biraz titrek ve hareket ediyormuş gibi görünür; ama bir saniye sonra, o esnek figürle birlikte hareket eder.

1893'te Barselona'da doğan Katalan sanatçı Miró, 1927 tarihli rüya manzarasına "Peinture (Étoile Bleue)" adını verdi ve yıllar boyunca tekrar tekrar kullanacağı semboller ekledi. Ayrıca ateşli mavi renk, daha sonraki ressamlardan Mark Rothko ve Yves Klein'i etkileyerek iz bıraktı.

No. 5. Composition VII - Wassily Kandinsky

Wassily Kandinsky'nin Composition VII tablosu, birçok soyut sanat meraklısı tarafından 20. yüzyılın en önemli sanat eseri olarak kabul edilmektedir; belki de yaratılmış en önemli soyut tablo.

Bu eser, Composition V ve Composition VI ile mantıksal bir devam niteliğindedir. Bu üç tablo, Kıyamet temasıyla bağlanmaktadır. Composition VI'deki büyük korkulu ve yeniden dirilişi gibi unsurlar bu çalışmada tamamlanabilir. Temel teması kıyamet, ama bu bir felaket olarak değil, bir kurtuluş olarak görülmektedir; maddi dünyadan ruhsal dünyaya geçiş. Bu nedenle, Composition VII, serinin diğer eserlerine kıyasla daha açık renkler ve parlayıcı kontrast çizgileri ile ayrılmaktadır.

Kandinsky, her bir kompozisyonunu tasarlarken, izleyicinin resim içine girebileceği bir yapı oluşturmuştur. Kompozisyonun alt kenarını daha ağır hale getirmişti ki ileri doğru itilsin, üst kısım ise izleyicinin gözünde daha hafif ve daha uzak kalmaktadır. Sanatçının ana karşıtlarından biri, mavi ve sarı, içe ve dışa doğru aktif bir hareket alanı oluşturur.

Kandinsky, Composition VII'yi hazırlamak için birçok ay geçirdi, ama onu resmetmesi sadece dört gün sürdü. Sanatçı, bu tablo için yaklaşık 30 çalışma yaptı. Bunların bazıları, Caravaggio veya Leonardo da Vinci'nin kumaş katmanlarının, ağaç yapraklarının veya insan uzuvlarının detaylı incelemelerine benzemektedir. Bu seride, bazı eserler tekrar eden aynı kavisli çizgiyi içerirken, diğerleri kompozisyonun temel yapısal unsurlarını şematik olarak gösterir ve bazıları detaylı bir kompozisyon planı sunmaktadır. Ayrıca, Composition VII ile ilgili yaklaşık 15 farklı tablo bulunmaktadır: bunlar, yağlı boya veya kurşun kalem skeçleri, sulu boyalar, cam üzerindeki resimler ve gravürlerdir.

Composition VII'nin yaratılışına tanıklık eden Gabrielle Munter, 25 Kasım 1913'te günlüklerinde, Composition VII için tuvalin Murnau'daki evine teslim edildiğini ve Kandinsky'nin o gece çalışmaya başladığını yazmıştır. Ertesi sabah, tablo hakkında ilk fotoğrafı çekmiş ve öğle yemeğinden sonra ikinci fotoğrafı almıştır. Munter'in günlüğündeki 28 Kasım girişi, tablonun tamamlandığını yazıyordu. 29 Kasım'da bitmiş eserin fotoğrafını çekmiştir. Böylece, büyük bir ustanın doğuşu kaydedilmiştir.

Composition VII, ünlü tablolar listemizde no. 100'ü kaplamaktadır

No. 6 Composition X - Kandinsky

Soyut resmin ilk savunucularından biri olan Wassily Kandinsky, yalnızca bir Rus ressam değil, aynı zamanda bir sanat teorisyeni deydi. Sanat dünyasında ve soyutlama üzerindeki etkisi büyük olmuş, Phalanx sanat grubunu kurmuştur ve sanatçılar için sergi düzenlemiştir. Kariyeri boyunca 600'ün üzerinde eser üretmiştir, 2013 yılındaki bir resmi 41.6 milyon dolara, 2017 yılında ise rekor fiyatla satılmıştır.

Bu etkileyici rekorun yanında, onun en önemli eseri Composition X olabilir. Bu, Kandinsky'nin 'Kompozisyonlar' serisi içindeki son çalışmaydı. Bu çalışma ile formun saflığı ve ifadesi üzerindeki araştırmalarını sonuçlandırmayı hedeflemiştir. Bu noktada, siyah rengi kullanmada ölçülü olduğundan, bu çalışma, hem kozmosu hem de hayatının sona yaklaşması ile ilgili karanlık bir kehaneti simgeler.

Başlangıçta, Composition X'yi yaratma süreci sürrealizmin biyomorfik formlarından etkilenmiştir.

Ancak, Wassily Kandinsky daha sonra resimlerinde organik formlar kullanmayı sürdü. Bu, daha sonra tüm resimlerinde kullandığı bir stil haline geldi.

Bu stil, eserlerine özgünlük kazandırmıştır. Sergilerde veya diğer yerlerde gösterilen Wassily Kandinsky'ye ait tabloları tanımak kolay ve neredeyse imkânsızdır.

Ayrıca, Composition X Fransa'da yapılmıştır. Resme yakından bakıldığında sanatçının siyah bir zemin kullandığı fark edilir. Siyah zemin kullanılmasının ana nedeni, ön planın renklerinin net bir şekilde görünmesini sağlamaktır.

No. 7 Birleşme - Jackson Pollock

Birleşme — Pollock'un primer renkleri döktüğü bir siyah-beyaz resim — Soğuk Savaş krizini yansıtır. Bu, onun başyapıtlarından biridir ve ayrıca bir soyut ifade sanatçısının en bilinen resmi olabilir. 1964'te, Springbok Editions bu resmin bir bulmacasını üretti ve bu, "dünyanın en zor bulmacası" olarak tanıtıldı ve yüz binlerce Amerikalı tarafından satın alındı.

Pollock 1951 yılında şunları söyledi: “Modern ressamın yaşadığı çağı, uçağı, atom bombasını, radyoyu eski Rönesans şekilleri veya başka herhangi bir geçmiş kültürde ifade edemediğini düşünüyorum. Her dönem kendi tekniğini bulur.” Pollock, tekniklerini ev ve damlatma resimlerinde bulmuş ve kendi zamanını ifade etmek için kullanmıştır.

Büyüklüğü 237 x 394 santimetre olan Birleşme, Pollock'un en mütevazi resimlerinden biridir. Görsel parlaklığı ile bilinir ve izleyicinin derin duygularını uyandırır. Jackson'un eserleri hâlâ sanat uzmanları için bile çözülmesi güç olsa da, tabloları ifade özgürlüğünün tezahürü olarak görülür. Birleşme, bu anlamda öne çıkan bir örnek olarak, onun en ünlü başyapıtlarından biri olmaya devam etmektedir.

No. 8 İspanyol Cumhuriyeti'ne Ağıt - Robert Motherwell

Robert Motherwell, İspanyol iç savaşı patlak verdiğinde sadece 21 yaşındaydı ancak olaylar onu sonraki yıllarda derinden etkiledi. Bu, ona yanıt olarak 200'den fazla tablo üreten bir dizi yaratımda bulundu. 'İspanyol Cumhuriyeti'ne Ağıt' serisi, insan acısını anmakla kalmayıp aynı zamanda "hayat ve ölümün kaçınılmaz döngüsü için soyut ve şiirsel semboller" de işlev görmektedir.

Ağıtlar hakkında Motherwell, "Onları bir süre boyadıktan sonra, siyahı kendi temalarım arasında buldum ve siyah göz önüne alındığında, beyaz bir zıtlıkla, yaşam ve ölüm hissi, benim için oldukça İspanyol bir duygu oldu. Onlar esasen ölüme dair İspanyol siyahının, Matisse gibi bir güneş ışığının parıltısına karşıtıdır.” açıklamasında bulundu.

Ağıtlar, hayat ve ölüm üzerine geniş bir soyut meditasyonu temsil eder. Seri boyunca, yatay beyaz tuvallar, serbestçe çizilmiş iki veya üç dikey çubuk ile ritmik olarak bölünmektedir ve çeşitli aralıklarla oval şekillerle noktaladım. Tablolar genellikle tamamen siyah ve beyazdan oluşmaktadır; bu, yasın ve parıltının renkleri, ölüm ve yaşamı sembolize eder. Motherwell, bu güçlerin iç içe geçmesini, hayatta olmanın deneyimini anlama metaforu olarak değerlendirmiştir.

İspanyol Cumhuriyeti'ne Ağıt, organik ve geometrik olan, tesadüfi ve kasıtlı olan arasındaki muazzam geçişi tasvir eder. Diğer soyut ifade sanatçılarında olduğu gibi, Motherwell, sanatsal bilinçteliğin istem dışı geçirdiği sürrealist ilkenin kişiler olmuştur; onun fırça vuruşları duygusal bir yüke sahiptir, ama genel bir yapı içinde belli bir ciddiyet taşır. Aslında, Motherwell, renk ve şekil düzenini soyut sanatın kalbi olarak görmekteydi. O, "bunu gereksiz olan şeylerden sıyırarak yoğunlaşmaları, ritimleri, mekânsal aralıkları ve renk yapısını" oluşturmuştur.

No. 9 Siyah İris – Georgia O'Keeffe

Bu anıtsal çiçek resmi, O'Keeffe’nin ilk başyapıtlarından biridir. Taç yapraklarını doğal boyutlarından çok daha büyük hale getirerek izleyiciyi, gözden kaçabilecek küçük ayrıntıları fark etmeye zorlar. Bu gruptaki tablolar 1924'te ilk defa sergilendiğinde, eşi ve galerici olan Alfred Stieglitz bile cesaretine hayran kalmıştı.

Georgia O'Keeffe'nin Siyah İris'i, çiçek teması etrafında birçok eseri arasında bir örnektir ve özellikle zengin simgeselliğiyle iris çiçeğidir. Ancak, Siyah İris III'de O'Keeffe'nin amacı, bu simgeleri referans almak veya eklemek değil, izleyiciyi çiçeği incelemeye ve insanların çiçekleri nasıl gördüğünü düşünmeye teşvik etmektir. Böylece, yalnızca sanat değil, yaşam üzerine bir bakış sanatı ile derin bir meditasyon haline gelir. Bu yazıda, Singulart, O'Keeffe'nin resmindeki sembolizmi ve Siyah İris III'ü yaratmadaki kendi niyetlerini analiz etmektedir.

Georgia O'Keeffe, iris çiçekleri üzerine konu üretmeye uzun yıllar ilgi göstermiştir, özellikle, New York'ta yılda sadece birkaç hafta bulunabilen ve daha zor bulunan siyah iris. İris, batı dünyasında tanıdık bir semboldür: Yunan mitolojisinde, Iris tanrıçası gökkuşağını ve gökyüzü ile yeryüzü arasındaki bağlantıyı simgeler; Hristiyanlıkta ise, iris, İsa'nın tutkusu ve dirilişi ile Meryem'in acısını da simgeler. O'Keeffe’nin irisleri Linda Nochlin tarafından feminist bir sembol haline getirilmiştir ve “morfolojik bir metafor” olarak, “kadınlığın ve doğal düzenin birliğini” yansıttığı ifade edilmiştir. Nochlin'in Siyah İris III ve O'Keeffe'nin diğer iris tablolarını tanımlaması, onları sanat tarihine ve feminist sanat tarihine kaydetmiştir.

Ancak, O'Keeffe bu tanımı reddederek, "Kimse gerçekte bir çiçeği göremez, çok küçüktür. Zamanımız yok, görmek zaman alır tıpkı bir arkadaş kazanmak zaman alır. Eğer çiçeği tam olarak gördüğüm gibi boyayabilseydim, kimse benim gördüğümü göremezdi çünkü çiçeğin büyüklüğüne göre küçük boyayabilirdim. Bu yüzden, ne gördüğümü boyayacağım, çiçek benim için neyse, onu büyük boyayacağım ve tüm New Yorkluları, benim gördüğüm çiçekleri görmek için zaman ayırarak şaşırtacağım. Senin, gördüğümü görmek için zaman ayırmanı sağladım ve zaman ayırdığında benim çiçeğimi gerçekten fark ettiğinde, çiçekle ilgili tüm kendi bağlantılarını benimki üzerine koydun ve benim çiçeğim hakkında, benim ne düşündüğümü ve gördüğümü düşündü yazdın; ama ben öyle düşünmüyorum ve görmüyorum.” demiştir.

No. 10 Değişim - William de Kooning

1955 yılında Willem de Kooning, Değişim adlı eseri tamamlamıştır. 1948'de kadınları içeren figür çalışmalarını yeniden şekillendirmeye uzun bir süre odaklanmıştı. Bu eserler, o dönemde New York'ta açılan, kadın konulu resimleri sergileyen kişisel sergisi ile ilişkilidir. Bu eserlerden bazıları, Kadın III, Kadın IV ve İki Kadın Doğadaki Duran olarak bilinmektedir.

1955 yılı itibarıyla de Kooning, insana dair figürler çizmeyi bırakmış ve New York şehir mimarisi ve topluluklarının soyut tasvirlerine odaklanmaya devam etmiştir.

Willem de Kooning, tuvalde hızlı dokunuşlarla işaretler kullanmıştır. Resim, bir sandalyeye oturan kadını göstermektedir ama kadınlar sadece bir ağız şeklinde görünmektedir. Tablosuna isim verirken, her zaman yaşadığı bölgelerle bağlantı kurmayı tercih etmiştir. Değişim, o dönemde yaşadığı New York merkezi çevresinden ismini almıştır.

Resim, sanatçı tarafından 1955 yılı itibarıyla 4000 dolara satılmıştır.

Sonrasında, David Geffen Vakfı tarafından 2015 yılı Eylül'ünde Kenneth C. Griffin'e 300 milyon dolara satılmış ve en pahalı tablolar listesinde ikinci sırada yer almasını sağlamıştır. Bu liste, Kasım 2017’de 450.3 milyon dolara satılan Leonardo da Vinci'nin Salvator Mundi adlı tablosu tarafından geçilmiştir.

KUADROS ©, duvarınızda bir ünlü tablo.