Art Deco, özellikle geometrik veya stilize edilmiş şık formlar ve yapay malzemelerin kullanımı ile karakterize edilen, 1920'ler ve 1930'ların popüler bir tasarım stilidir.
Art Deco stilinin özellikleri, 1910'ların ortaları ve sonlarında Fransa'da ortaya çıkmış, 1925'te Paris'te düzenlenen Uluslararası Dekoratif Sanatlar ve Modern Sanayi Sergisi sırasında olgunlaşmış ve 1930'lar boyunca Batı Avrupa ve Amerika Birleşik Devletleri'nde önemli bir stil haline gelmiştir.
Art Deco'nun karakteristik özellikleri, makinenin modernliğine ve makinede yapılmış nesnelerin tasarımına yönelik hayranlığı yansıtır; örneğin, göreli sadelik, düzlemlilik, simetri ve değişmez öğelerin tekrarı. Art Deco nesneleri genellikle sade ve temiz hatlar sergiler, genellikle "stilize" bir görünümle; çiçekler, hayvanlar ve güneş ışınları gibi figüratif formlardan türetilmiş geometrik veya stilize süslemeler; ve genellikle doğal malzemelerle bir arada bulunan, plastikler, vitray camı ve armeler dahil olmak üzere yapay maddelerin kullanımı ile dikkat çeker.
Art Deco - poster
Art Deco'nun biçimleyici etkileri arasında Art Nouveau, Bauhaus, Kübizm ve Serge Diaghilev'in Rus Bale'leri bulunmaktadır. Art Deco uygulayıcıları, Amerikalı yerliler, Mısırlılar ve erken klasik kaynaklardan ilham bulmanın yanı sıra doğadan da ilham almıştır.
Art Deco gibi, Art Nouveau da mimarlık, iç mekan tasarımı, mücevher ve illüstrasyon gibi ortamlara uygulanan bir süsleme stilidir. Her iki stil de Avrupa ve Amerika'da popülerdi, ancak Art Nouveau daha önce, 1890-1910 arasında gelişti.
Art Deco, 1920'lerin sonlarında ve 1930'ların başında zirveye ulaşmıştır. Art Nouveau, doğayı vurguluyordu ve nesneler, genellikle çiçeklerin sapları ve tomurcuğu, sarmaşık, böceklerin kanatları ve diğer hassas doğal nesnelerin şekilleri gibi asimetrik kıvrımlı hatlarla özellikle tanımlanıyordu. Öte yandan, Art Deco modern makineyi kutladı ve geometrik hatlar ve şık formlar teşvik etti.
Art Nouveau ile en büyük farkı, Art Deco tasarımına daha parçalı bir geometrik karakter veren Kübizm etkisidir. Ancak, bitki formlarına ve kıvrımlı çizgilere dayanan imgeler, bazı Art Deco tasarımlarında, örneğin Britanya'daki Clarice Cliff tasarımında kaldı. Art Deco, Antik Mısır sanatı, Aztek sanatı ve diğer Orta Amerika antik sanatı gibi birçok farklı etkiden ilham alarak, modern gemi, tren ve araba tasarımlarından da etkilenmiştir. Ayrıca, Bauhaus ve Le Corbusier ile Mies van der Rohe gibi modern mimarlık ve tasarımlardan ilham aldı.
Art Deco adını, Paris'te 1925'te sergilenen Exposition Internationale des Arts Décoratifs et Industriels Modernes'den almıştır. Art Deco tasarımı, modernizmi moda haline getirdi. Ürünleri, el yapımı lüks eşyalar ile kitlesel olarak üretilen nesneleri içeriyordu, ancak her durumda amaç, zenginlik ve inceliği simgeleyen şık ve antitradisyonel bir zarafet yaratmaktı.
Çoğu önde gelen Art Deco yaratıcıları, el yapımı veya sınırlı sayıda üretilen eşyalar tasarladılar. Mobilya tasarımcıları Jacques Ruhlmann ve Maurice Dufrène; mimar Eliel Saarinen; altıncı Jean Puiforcat; mücevher ve cam tasarımcısı René Lalique; moda tasarımcısı Erté; sanatçı-mücevherciler Raymond Templier, HG Murphy ve Wiwen Nilsson; ve figüratif heykeltıraş Chiparus bunlar arasındadır.
Art Deco - Jacques Ruhlmann'ın mobilyası
Jean Puiforcat'ın Art Deco'su
Art Deco'nun Başlangıçları
19. yüzyılın sonlarında Fransa'da, Art Nouveau stilinin gelişiminde önemli bir rol oynamış birçok ünlü sanatçı, mimar ve tasarımcı, artık tarihe karışmakta olduğunu fark etti. Sanayi Devrimi'nin yerleştiği bir yüzyılın sonunda, çağdaş yaşam birkaç on yıl öncesine göre çok farklı hale geldi. Artık yeni bir şey, modern ve estetik açıdan hoş bir şey "20. yüzyıl" diye haykırmanın zamanı gelmişti.
Fransa'nın Dekoratif Sanatçılar Derneği
Bu yenilikçilik arzusu doğrultusunda, nostaljiden etkilenmek yerine, yenilikçi bir grup Fransız sanatçı örgütü olan Societé des Artistes Décorateurs (Dekoratif Sanatçılar Derneği) kurdu. Grup, Art Nouveau stilinin tasarımcısı ve gravürcüsü Eugene Grasset ve Art Nouveau mimarı Hector Guimard gibi tanınmış figürlerden oluşuyordu; Pierre Chareau ve Francis Jourdain gibi, yükselen dekoratif sanatçılar ve tasarımcılar ile bir araya gelmişlerdir. Fransız devleti, bu sanatsal faaliyet yönelimine destek vermiştir.
Art Deco - Dekoratif Sanatçılar Derneği
Yeni grubun en önemli hedeflerinden biri, dekoratif sanatçıları, geleneksel anlamda daha yüksek sıralama gerektiren resim ve heykel gibi diğer sanatların altında daha düşük bir statüye sahip bir yerleşik yapıyı zorlama teşebbüsüydü. Jourdain'ın ünlü sözü: "Bu nedenle, dekoratif sanatı, dikkatsizce Cinderella veya yoksul bir akraba gibi görmezden gelen, hizmetçilerin yanına oturmasına müsaade edilen önemli ve neredeyse eski zamandaki yerini iade etmeye karar verdik" ifadesiyle öne çıktı.
Yeni bir tür dekoratif sanat sergisi düzenleme planı, başlangıçta 1914 yılı için düşünülmüştü, fakat Birinci Dünya Savaşı sona erene kadar ertelendi ve ardından 1925 yılına kadar çeşitli nedenlerden ötürü gecikmelere uğradı.
Art Deco Hareketini Resmi Olarak Başlatan Sergi
Fransa hükümeti, sergiyi Les Invalides altın kubbesinin önünde, Petit Palais ve Grand Palais'in her iki yanında Seine Nehri'nde sergileyerek, yeni stilin gösterilmesi için büyük çaba sarf etti. 15.000'den fazla sanatçı, mimar ve tasarımcı sergide eserlerini sergiledi. Serginin yedi ayında, 16 milyondan fazla kişi birçok bireysel sergiyi gezdi. Bu sergi, hareketin başlaması için bir katalizör oldu.
Art Nouveau ve Art Déco
Art Deco, hem estetik hem de felsefi olarak Art Nouveau stiline ve daha geniş bir modernizm kültürel fenomenine doğrudan bir yanıt oldu. Art Nouveau, Birinci Dünya Savaşı sırasında modası geçmeye başladı, birçok eleştirmen, detaylı tasarımlar, genellikle pahalı malzemeler ve stilin üretim yöntemlerinin, zorlayıcı, dengesiz ve giderek mekanize bir dünyaya uymadığını düşünüyordu. Art Nouveau hareketi, karmaşık ve stilize formlarını doğadan türetti ve el yapımının erdemlerini yüceltirken, Art Deco estetiği, makine çağının aerodinamiğini ve zarif geometrisini vurguladı.
Art Deco ve Modernizm
Uluslararası Sergi, sadece Art Deco stilinde eserler sergilemekle kalmadı, aynı zamanda el yapımı nesneleri, Kübizm, konstruktivizm, Bauhaus, De Stijl ve futurizm gibi avangard tarzlardaki resimler ve heykellerin örneklerinin yanına yerleştirdi. 1920'lerde, Art Deco, daha zihinsel Bauhaus ve De Stijl estetiğine büyük ölçüde konvansiyonel bir karşıt olarak var oldu. Üçü de, tasarımın düzenleyici ilkesi olarak temiz ve güçlü çizgilere vurgu yaptı. Art Deco uygulayıcıları, teknolojik yeniliği, modern malzemeleri ve mekanizasyonu benimsediler ve bunları stilin genel estetiğinde vurgulamayı amaçladılar. Uygulayıcılar ayrıca diğer modernist hareketlerden ödünç aldılar ve öğrendiler. Art Deco, çağdaş avangard hareketlerin gelecek perspektiflerini takip eden hayranları tarafından büyük bir ilgiyle karşılandı. Ironik bir şekilde, modernist resim ve heykel sergide ikincil bir rol oynamaktadır, Sovyet pavyonu ve Le Corbusier'in Esprit Nouveau pavyonu dışındaki birkaç istisna ile.
Büyük Buhran Sonrası Art Deco
Art Deco'nun ikinci aşamasının başlangıcı, Büyük Buhran'ın başlangıcı ile örtüşmektedir. Aşırılıklar kaldırılmış bir estetiği, hem pratik hem de kavramsal nedenlerden ötürü bu Art Deco gelişiminin ikinci aşamasında merkezi bir estetik haline getirdi. Örneğin, Art Deco mimarisi, büyük yüksekliklere çıkan gökdelenler ile dikey olarak yönlendirilmişti; ancak daha sonraki Art Deco binaları, büyük ölçüde süssüz, zarif kıvrımlarla ve yatay vurgularla dış görünümü ile sağlamlık, sakin bir onur ve dayanıklılığı sembolize ediyordu. Ekonomik yıkımın en kötü yıllarında, 1929'dan 1931'e kadar, Amerikan Art Deco'su trendleri takip etmekten trendlere yön vermeye geçti.
Streamline Moderne
Streamline Moderne, Avrupa Art Deco hareketinin Amerikan devamı haline geldi. Ciddi ekonomik ve felsefi etkilerin ötesinde, Streamline Moderne için ilk yapısal estetik ilham, 20. yüzyılın başlarında oluşan bir Alman mimar, tasarımcı ve sanatçıların gayri resmi bir derneğinden çıkan Yeni Nesnellik hareketinin savunucuları tarafından tasarlanan binalar olmuştur.
Art Deco - Streamline Moderne
Yeni Nesnellik sanatçıları ve mimarları, Streamline Moderne savunucularını aşırılıklarının, ifadeciliğin duygusallığından arındırarak azaltmaya zorlayan aynı türden bir sade pragmatizmden ilham aldılar. Yeni Nesnellik mimarları, yaşamın gerçek taleplerinin bir yansıması olarak, pratik olarak kabul edilebilecek yapılar üretmeye odaklandılar. Tasarımlarının, diğerlerinin uygulanabilirliği yerine, gerçek dünyaya uyum sağlamasını tercih ettiler. Bu amaçla, Yeni Nesnellik mimarları, hızlı ve verimli bir şekilde Almanya'nın yoksulunu barındırmaya yardımcı olan prefabrike teknolojiyi bile geliştirmiştir.
Süsten arındırılmış Streamline Moderne mimarisi, temiz kıvrımlar, uzun yatay hatlar (pencere sıraları dahil), cam tuğlalar, pencere tarzı göz pencereleri ve silindirik bazen de denizci formları sunuyordu. Artık, daha önce hiç olmadığı kadar aerodinamik ve modern teknolojinin diğer biçimlerini vurgulayan bir vurgu vardı. Art Deco'nun daha pahalı ve genellikle egzotik malzemeleri, Streamline Moderne'de beton, cam ve krom donanımları ile değiştirildi. Renk, daha önceki Art Deco'nun daha parlak renklerini geride bırakarak, beyazımtırak, bej ve toprak tonları ile mütevazı bir şekilde kullanıldı. Stil önce mimaride tanıtıldı ve ardından diğer nesnelere genişletildi, geleneksel Art Deco stiline benzer bir şekilde.
Art Deco Gerçekten Gerçekleşiyor
Başlangıçta "Art Deco" terimi, ünlü bir eleştirmen olan modernist mimar Le Corbusier tarafından, stilin süslemeleri de dahil olmak üzere, modern mimaride gereksiz kabul edilen özellikleri eleştirdiği makalelerde küçümseyici bir şekilde kullanıldı. Stil savunucuları, fazla süslemeye basit bir modernist yanıt olarak takdir ettiler; özellikle doğrudan öncüsü Art Nouveau ile karşılaştırıldığında, çünkü Le Corbusier için herhangi bir süsleme süflüydü. Ancak, 1960'ların sonlarına kadar stilin ilgisi yeniden canlandığında, Britanyalı tarihçi ve sanat eleştirmeni Bevis Hillier terimi "Art Deco" olumlu bir anlamda kullanmaya başladı.
Art Deco Amerika'da
Amerika Birleşik Devletleri'nde, Art Deco hareketinin karşılanması farklı bir çizgide gelişti. O dönemde ABD Ticaret Bakanı olan Herbert Hoover, Amerikan tasarımcılarının ve mimarlarının sergide çalışmalarını sergileyemeyeceklerini ilan etti; çünkü ülkenin henüz net bir şekilde "yeterince yeni" olan bir Amerikan sanat tarzı düşünmediğini öne sürdü. Alternatif olarak, sergideki teklifleri değerlendirmek için Fransa'ya bir delegasyon gönderdi ve sonra gördüklerini çağdaş Amerikan sanatı ve mimarlığına uyguladı. Hoover tarafından gönderilen estetik elçiler grubunda, Amerikan Mimarlık Enstitüsü, Metropolitan Sanat Müzesi ve The New York Times'dan önemli figürler vardı. Bu misyon, Amerika Birleşik Devletleri'nde neredeyse anında bir sanatsal yenilik patlamasına ilham vermiştir.
1926'ya gelindiğinde, Fransız sergisinin daha küçük bir versiyonu olan "Uluslararası Modern, Endüstriyel ve Dekoratif Sanatlar Sergisi Seçkisi" birçok Amerikan şehrinde, New York, Cleveland, Chicago, Detroit, St. Louis, Boston, Minneapolis ve Philadelphia gibi şehirlerde yer aldı. Chicago (1933) ve New York şehrindeki (1939) dünya fuarları, Art Deco tasarımlarını öne çıkardı, Hollywood bu estetiği benimsedi ve ülke genelinde göz alıcı hale getirdi. Hatta General Motors ve Ford gibi Amerikan şirketleri, New York Dünya Fuarı'na pavyonlar inşa etti.
Art Deco - New York Dünya Fuarı
Amerikan Art Deco stilinin en tanınmış örnekleri arasında gökdelenler ve diğer büyük ölçekli binalar bulunmaktadır. Aslında, Art Deco'nun Amerikan versiyonuna, karmaşık mimaride köşe desenlerine sahip Zigzag Modern ismi verilmiştir. Ancak, genel olarak Amerikan Art Deco, Avrupa'daki selefine göre genellikle daha az süslüdür. Temiz hatlar ve güçlü kıvrımların ötesinde, cesur geometrik formlar, parlak renkler ve bazen zengin süslemeler, Amerikan versiyonunu daha sade hale getirir. Önemli etkiler olan Yeni Nesnellik ve Uluslararası Stil'in yanı sıra, 1920'lerin sonları ve 1930'ların başlarındaki ciddi ekonomik gerilemeler Art Deco estetiğini etkilemeye başladıkça, stil çok daha az lüks hale geldi.
Art Deco - Zig Zag Modern
Amerikan Art Deco stili, kitlesel üretim dahil olmak üzere teknolojik gelişmelerin bir kutlaması ve sosyal ilerleme konusunda yeniden inşa edilmiş bir inanç olarak gelişti. Özünde, bu başarılar ulusal bir gururun yansıması olarak görülebilir. 1930'larda Roosevelt'in Çalışma İlerleme İdaresi (WPA) altında, oluşturulan birçok eser Art Deco olarak tasarımlandı; belediye yapıları olarak, kütüphaneler ve okullar dahil olmak üzere kamuya açık devasa duvar resimleri. WPA, savaş sonrası Amerikan ekonomisini canlandırmayı amaçladı ve işe alarak topluma hizmet etmeyi amaçladı, Amerikan değerlerini tasarıma dahil etti. Böylece American Art Deco kullanımı, tasarım yoluyla bir demokrasi ifadesi getirdi. Art Deco yaratımında sıklıkla kullanılan bazı malzemeler pahalıydı ve bu nedenle ortalama insanın erişiminde değildi. Ancak, yeni veya düşük maliyetli malzemelerin kullanımı, uygun fiyatlı bir dizi ürün üretmeyi mümkün kıldı ve dolayısıyla kamu alanına yeni bir şekilde güzellik getirdi.
Art Deco'nun Küresel Büyümesi
Art Deco stili, Havana, Küba, Mumbai ve Jakarta gibi çeşitli dünya başkentlerinde güç kazandı. Havana, Art Deco tarzında inşa edilmiş bir mahalleye sahiptir. Londra'nın yeraltı demiryolu sistemi bu tarzı büyük ölçüde açılmıştır. Şanghay limanı, çoğu Macar Laszlo Hudec tarafından tasarlanmış 50'den fazla Art Deco yapısına ev sahipliği yapmaktadır. Savaş anıtlarından hastanelere kadar, Avustralya'nın Sydney ve Melbourne gibi uzak şehirler de bu muazzam stil ile benimsedi.
Art Deco - Laszlo Hudec
Art Deco'nun önemli görsel özellikleri, üçgen, zigzag, dörtgen ve şevron desenleri gibi çizgisel ve geometrik formların tekrarlayıcı kullanımıyla türetilmiştir. Seçkin bir örneği olan Art Nouveau'da olduğu gibi, çiçekler, hayvanlar veya insan figürleri gibi nesneler temsil edildiğinde, bu nesneler oldukça stilize edilir ve genel Art Deco estetiğini koruyacak şekilde sadeleştirilir. Stilinki biçiminde, stilizasyon ve sadeleştirmenin doğası ve kapsamı yerel tarzın versiyonuna göre farklılık gösterir. Örneğin, Fransız tasarımcı René Lalique'in 1922 tarihli Ateş Kuşu, zarif ve ince bir şekilde tasarlanmışken, Rockefeller Center dışındaki Lee Lawrie'nin Atlası (1937) somut ve güçlü bir şekilde lineer bir yapıya sahip olmakla beraber, iki eser de Deco tarzının iyi örnekleri olarak kabul edilir.
Art Deco - Rockefeller binasındaki Lee Lawrie'nin Atlası
Hareketin modern teknolojiye olan vurgusuna göre, Art Deco sanatçıları ve tasarımcıları, plastikler, bakelite ve paslanmaz çelik gibi modern malzemeleri kullandılar. Ancak zenginlik ve zarafet dokunuşuna ihtiyaç duyulduğunda, tasarımcılar fildişi, boynuz ve zebra derisi gibi daha egzotik malzemeleri dahil ettiler. Art Nouveau ve Arts and Crafts hareketlerinde olduğu gibi, Art Deco stili, genellikle daha yüksek dereceli görsel sanatların ifadesine uygulanmıştır: resim ve heykel.
Art Deco Tasarımı
Art Deco stili, hız sevgisi ve makineye tapınmayla birlikte İtalyan fütürizminin etkisini açığa çıkaran bir şekilde grafik sanatlar üzerinde etkisini göstermiştir. Fütürist sanatçılar hızla hareket eden otomobillerin ve trenlerin tekerleklerinden çıkan "hız kılavuzları" olarak bilinen çizgileri kullanıyordu. Ayrıca, Art Deco uygulayıcıları simetri ve aerodinamik öneren paralel çizgiler ve konik şekiller kullanıyorlardı. Tipografi, Art Deco'nun uluslararası etkisi ile etkilendi; Bifur, Broadway ve Peignot yazı tipleri hemen bu tarzı hatırlatır.
Art Deco - Bifur yazı tipi
Görsel olarak, basit formlar ve düz renk alanları Japon ahşap baskılarına benzemekte, bu da Batılı sanatçılar için önemli bir ilham kaynağı haline gelmiştir; özellikle de 1868'de izolasyonun sona ermesinden sonra Fransa'da. Japon sanatı sonrası Avrupa'ya akış büyük bir etki yarattı. Sanatçılar, ahşap baskıların biçimsel sadeliğinde, kendilerine özgü modern stiller yaratmalarına yönelik bir model buldular, başlangıçta empresyonizm ile.
Art Deco Mobilyaları
1920'lerin sonlarına gelindiğinde, Fransa'daki öncü mobilya tasarımı, büyük ölçüde Art Nouveau stilinin varyasyonlarına dayanıyordu, ancak sadeleştirilmiş ve daha az kıvrımlı olacak şekilde. On yıl ilerledikçe, Émile-Jacques Ruhlmann öne çıkan mobilya tasarımcısı olarak yükseldi (Ruhlmann, 1925 sergisinde kendi pavyonuna sahipti). Tasarımları esasen neoklasik tarzda 18. yüzyıl eserlerinden ilham aldı ve çok sayıda süslemeyi ortadan kaldırdı; ancak Art Nouveau tasarımcılarının tercih ettiği egzotik malzemeleri, maun, abanoz, rosewood, fildişi ve kaplumbağa kabuğu gibi kullandı. Tabii ki, parçaları genellikle sadece en zenginlerin alabileceği kadar pahalıydı.
Ruhlmann'ın lüks tasarımları, Art Nouveau ve Art Deco stilleri arasında en azından fazla zıt görünürken, Fransa'da kesinlikle Art Deco olan mobilya tasarımcısı Jules Leleu'dur. Geleneksel bir tasarımcıydı, yeni stil Art Nouveau’nun yerini alana kadar. Paris'teki Elysee Sarayı'nın büyük yemek odası ve şık Normandie transatlantik gemisinin birinci sınıf güvertesinde lüks kabinleri ile tanınmıştır.
Art Deco - Jules Leleu'nun mobilyası
Leleu ve Ruhlmann'ın aksine, Le Corbusier, Art Deco stilinin oldukça sade ve süssüz bir versiyonunu destekleyerek, mükemmel mimari yapılarının ihtiyacı olan iç mekanları oluşturan mobilyalar yarattı. İsteği, özellikle sandalye şeklinde, kitlesel olarak üretilebilecek prototipler tasarlamaktı; böylece daha geniş kitle için ulaşılabilir hale getirilecekti. Ayrıca, New York şehrinin dikkat çeken yapısı olan Radio City Music Hall’un iç tasarımı Donald Deskey tarafından yapılmıştır ve bugün bile orijinal haliyle korunmaktadır, bu mükemmel bir örnektir.
Art Deco - Le Corbusier'in mobilyası
Art Deco Mimarisi
Art Deco mimarisi, genellikle zengin bir şekilde süslenmiş, sert kenarlı tasarımlar ile karakterize edilir ve parlayan metalik detaylarla vurgulanmaktadır. Bu binaların çoğu, yukarıdaki dikkatleri çekmek için inşa edilmiştir. Dikdörtgen formlar, genellikle bloklar halinde geometrik olarak düzenlenmiş, çatıya iğneler ve/veya aerodinamik bir etki sağlamak için kıvrımlı süsleme unsurları eklenmiştir. New York'un gökdelenleri ve Miami'nin pastel renkli binaları, en ünlü Amerikan örnekleri arasında yer alırken, stil dünya genelinde çeşitli yapılar da uygulanmıştır.
Amerika'da, Works Progress Administration, Art Deco mimarisinin yaygınlaşmasına yardımcı oldu. İlginç bir şekilde, Büyük Buhran döneminden kalma birçok kamu yapısında görülen Art Deco ve Beaux-Arts klasikleşmesi, PWA Moderne veya Depression Moderne olarak adlandırılmaktadır.
Art Deco PWA Moderne - Depression Moderne
Sonraki Gelişmeler: Art Deco Sonrası
Art Deco, Avrupa ve Kuzey Amerika'daki İkinci Dünya Savaşı yıllarında modası geçmişti; savaş döneminin aşırılığı, stilin gittikçe daha gösterişli ve çürümüş görünmesine yol açmıştır. Metaller, inşaat için kullanılmak üzere geri kazanılmıştır; binaları veya iç mekanları süslemekten ziyade. Mobilyalar artık durum nesneleri olarak düşünülmedi. Diğer teknolojik ilerlemeler, ucuz tüketim malzemeleri üretimine olanak sağladı ve bu da Art Deco tasarımcılarının ihtiyaç ve popülaritesini ortadan kaldırdı.
Geçmiş ile kopma arayışında olan bu hareket, şimdi olağanüstü bir nostalji yaratan ve sevgiyle hatırlanan bir klasik haline gelmiştir. 1960'lardan bu yana, stil konusunda sürekli bir ilgi vardır. Art Deco'dan gelen yankılar, 20. yüzyıl ortası modern tasarımında görülebilir; bu, Deco'nun aerodinamik estetiğini sürdürmekte ve Bauhaus'un sade sadeliğini yeniden ziyaret etmektedir. Deco ayrıca, 1980'lerde Milano merkezli tasarım ve mimarlık hareketi Memphis'e ilham vermiştir. Memphis, renkli tasarımları ve bilinçli bir şekilde postmodern anlayışlar için pop sanat ve kitsch'ten beslenmiştir.
KUADROS ©, duvarda ünlü bir tablo.
