Kaç kez sevdiğin tablodaki yerde olduğunu hayal ettin? Örneğin, o Paris kafe'sinde bir içecek içmek ya da o mavi gökyüzü ile yeşil tarlalarda koşmak.
İmkansız gibi görünse de, bazı ünlü modern başyapıtların sahneleri gerçekte vardır ve hatta ziyaretçileri karşılamaktadır. Bu uzak ama tanıdık yerleri ziyaret ederek, modern sanat meraklıları, en sevdikleri tabloları müze duvarları ve sanat tarihi kitaplarının sayfaları dışında deneyimleyebilirler. Ressamın ne hisssettiğini ve neden o yeri zamanda ölümsüzleştirmeyi seçtiğini anlayabilirsin.
No.1 Gece Terası Kafe - Vincent Van Gogh
Gece Terası Kafe, Van Gogh'un Arles'deki kalış süresinde resmettiği ilk gece sahnelerinden biriydi. Renkli açık hava manzaralarının bulunduğu bu tablo, izleyicinin çevresindeki cazibeyi endişesiz bir şekilde keyifle izlediği pitoresk bir eserdir.
Bu tablonun ilham kaynağı olan orijinal Gece Terası Kafe, Fransa'nın güneyindeki pitoresk bir kasaba olan Arles'teki Place du Forum'da hala vardır. Van Gogh'un bu başyapıtı resmettiği yerle aynı yerdedir.
Arles'teki Place du Forum, tarihi olarak şehir merkeziydi, diğer Roma şehirlerindeki birçok forum gibi. Başlangıçta, mevcut Boulevard des Lices'ten kuzeye doğru nehir boyunca geniş bir alan kaplıyordu.
Van Gogh, Arles'deyken, Gece Terası Kafe'yi 1888 Eylül ortalarında resmetmiştir. Van Gogh, bu dönemde, Japonya'daki ışık benzerliği nedeniyle Arles kasabasına taşınmıştı.
Bu dönem, Van Gogh'un Arles dönemi olarak sevgiyle anılmaktadır. Van Gogh'un bu yaşam bölümünde en yaratıcı döneminde olduğu düşünülüyordu.
Bu, yıldızlı arka planlar kullandığı bir dizi tablonun ilkiydi; bu nedenle gece göğü esastır. Yıldız gözlemleri, Van Gogh'un dine olan yeni çekiminin bir sonucu olarak ortaya çıktı. Din, aşkın boşluğunu dolduruyordu.
Van Gogh, Place du Forum'un kuzeydoğu köşesinde, güneyde popüler bir kafeden, lamba aydınlatmalı terasın önünde tablalarını resmetmek için tuvalini kurdu. Gece Terası Kafe için, 25 numara hazırlanmış sanayi tuvali kullanıldı. Van Gogh, bu tablo için, giderek kararan gece göğüne meydan okuyan bir renk patlaması getiren birçok renk ve zıt ton kullanmıştır.
Günümüzde turistler, Place du Forum'da aynı kafeyi görebilir ve gündüz ve gece eğlencelerinin tadını çıkarabilir: birçok restoran ve ünlü Nord Pinus oteli bulunmaktadır.
Gece Terası Kafe reproduksiyonunu kuadros online mağazasında satın alın
No.2 Amerikan Gotik - Grant Wood
1930'da, Grant Wood Iowa'nın küçük Eldon kasabasında dolaşıyor ve büyük gotik bir pencereye sahip küçük beyaz bir ev görüyor. İlham alan Wood, evi hızla çizip Cedar Rapids'e geri döndü ve Amerikan Gotik'i resmetti.
Tamamlandığından beri, bu resim bir Amerikan simgesi haline gelmiş ve sayısız parodinin arka planı ve modeli olmuştur, reklamcılıktan dergi kapaklarına ve çizgi filmlere kadar her şeyi ilham etmiştir. İki gotik pencere içeren orijinal ev, 1881-82 yıllarında Catherine ve Charles Dibble tarafından inşa edilmiştir. Bu nedenle, ev, Dibble Evi olarak Ulusal Tarihi Yerler Kaydı'na kaydedilmiştir. Mr. Dibble, Eldon'da bir kapalı ahırı bulunuyordu. Sonradan maison'u kaybettiği ve vadesi geçmiş vergilerle satıldığı görülmektedir. Yıllar içinde, evin sahipleri değişerek, ya evin içinde yaşamış ya da kiralık mülk olarak tutmuşlardır. Iowa Devleti, 1991'de o dönemdeki sahibi Carl E. Smith'in Iowa Tarih Derneği'ne bağışından sonra evin güncel sahibidir.
1920'lerde Avrupa'da sanat eğitimi aldıktan sonra, sanatçı eve döndü ve bu çalışmayı orta batı kültürünü bölgesel tarzda kutlamak için oluşturdu.
Wood, Cedar Rapids'teki Küçük Sanat Galerisi'nin yöneticisi Edward Rowan tarafından düzenlenen bir sanat sergisi için Eldon'da bulunuyordu. Rowan, Eldon'a büyük ilgi gösteriyor ve sanatın kırsal alanlara götürülmesi için burada bir deney yapmanın mükemmel bir yer olduğuna inanıyordu. Rowan'ın Eldon'u neden seçtiği belirsizdir, ancak Eldon'da bir tanıdığı, John Sharp vardır.
Wood'un kız kardeşi Nan ve Cedar Rapids'teki dişçi Byron McKeeby, modeller, Wood'un eski aile fotoğraflarından esinlenilen kıyafetlerle giyinmiş figürler, sadece küçük bir şehrin tipik Amerikalılarını temsil etmek içindir. Wood, evi güzel olduğu için değil, sıradan malzemelerle ve süslü detaylarının garip birleşimi nedeniyle seçmiştir.
Ev hâlâ ayakta, Ulusal Tarihi Yerler Kaydı'nda yer almakta ve her yıl binlerce ziyaretçi tarafından ziyaret edilmektedir.
Amerikan Gotik reproduksiyonunu kuadros online mağazasında satın alın
No.3 Japon Köprüsü - Claude Monet
Ünlü empresyonist sanatçı Claude Monet'nin Giverny'deki bahçesi, Fransa'yı ziyaret eden sanat severler için mutlaka görülmesi gereken yerlerden biri olmuştur. Sanatçının hayatının son kırk yılını kazı yaparak, dikerek, otları temizleyerek ve resim yaparak geçirdiği, floralarla dolu bir mülk.
Mayıs 1883'te, Monet ve ailesi, Paris'in yaklaşık seksen kilometre batısında ve Normandy sınırının ötesinde küçük bir kasaba olan Giverny'e taşındılar. Büyük bir ev kiraladılar, geniş bir bahçeye sahipti, selvi sokakları ve çeşitli meyve ağaçları ile doluydu ve hemen mülkü yeniden tasarlamaya başladılar.
Kasım 1890'da nihayet evi satın almayı başardı. Şimdi, özel mülkünde, çok daha iddialı bir bahçecilik planına başladı: sonunda altıya çıkacak tam zamanlı iki bahçıvan tuttu, türleri üretmek ve soğanları saklamak için büyük bir sera yaptırdı ve evine çok uzakta, sebzeleri ve meyveleri taşımak için ayrı bir bahçe kiraladı, böylece kendi bahçesini sadece çiçeklerine tahsis edebilirdi.
Çiçek bahçesinden memnun olduktan sonra, yavaş yavaş, karşısındaki karayolu boyunca yerel çiftçilerin hayvanları sulamak için kullandığı küçük bir gölet ile bataklığa bakmaya başladı. Doğu'da yüzen bir bahçe hayalini planlamak için mükemmel bir yer gibi görünüyordu. Ancak, bu kolay olmadı. İlk olarak, arazi mülkiyetten bir demiryolu ve ana yol tarafından ayrılmıştı. İkincisi, yerel halk, yetkililerle birlikte, planına o kadar şiddetle karşı çıktılar ki, edinim sürecini mümkün olduğu kadar geciktirdiler.
Yerli halkın, bölgeye yabancı bitkilerin getirilmesine karşı olan direncini aşarak, Monet, Epte Nehri'nin suyunu yönlendirerek göleti genişletme onayını aldı. Havuzu, canlı bir çiçek, ağaç ve çalı yerleşimi ile çevreledi ve bir yıl sonra nilüferlerle doldurdu. 1895'te bir Japon tarzı tahta köprü ekledi, daha sonra birkaç yıl içinde göleti ve nilüferlerini boyamaya başladı ve asla durmadı; bu, sonraki çeyrek yüzyıl boyunca yoğun bir çalışma arayışının odak noktası haline geldi.
Japon Köprüsü reproduksiyonunu kuadros online mağazasında satın alın
No.4 Parlamento Binaları Gün Batımında - Claude Monet
1834 Ekim'inde, yıkıcı bir yangın, Parlamento'nun 1512'deki eski sarayını yok etti. Saray ayrıca William Fethi döneminden beri kraliyet rezidansı olarak da hizmet vermiştir. Sadece Westminster Hall, St. Mary Undercroft Kilisesi'nin kriptası ve XIV. yüzyılda inşa edilen ve mücevherlerin ve altının saklandığı Jewel Tower yangına dayanabildi.
Sarayın yeniden inşası için sonrasında sunulan 97 proje arasından, kazananlar mimarlar Charles Barry ve Augustus Welby Pugin oldu. 1847'de, bina 1,200 odası, 11 avlusu ve 2,1 mil koridoru ile neredeyse tamam tamamlanmıştı. Gösterişli cephesi, altın uçları ve Thames Nehri'nde yansıtılan İngiliz krallarının heykellerini görebileceğiniz etkileyici bir manzara sunar. En büyük ve en yüksek kulesi olan Victoria Kulesi, Saray’ın güneybatısında yer alırken, Parlemento'nun tüm yasalarının bir kopyasının saklandığı yerdir. Sarayın kuzeyinde ünlü Big Ben kulesi bulunmaktadır.
Giverny'de kaldığı süre boyunca Monet, Londra'ya sık sık seyahat etti. Burada, Westminster Sarayı'nın değişen gökyüzü rengini ve Thames Nehri'nde yansımalarını deneysel olarak keşfeden 25 çalışma yaptı; bu sanatsal çalışma "takıntısı, sevinci ve azabı" haline geldi. Monet'in bu parçaları St. Thomas Hastanesi'nin ikinci katındaki bir terastan tamamladığına inanılmaktadır. Bu konumdan Parlamento'nun parlayan odalarını görmenin zor olabileceği günümüzde, nehir kıyılarında ve köprülerde yürümek neredeyse aynı manzaraları sunmaktadır.
Günümüzde, Westminster Sarayı sadece cumartesi günleri veya Temmuz ve Ağustos aylarında ziyaret edilebilir. Bilet almak için, kuyruğa girebilir ve ziyaret gününüzde alabilirsiniz. Ancak, fazla beklememek için erken gelmenizi öneririz.
Parlamento Binaları Gün Batımında reproduksiyonunu kuadros online mağazasında satın alın
No.5 Küreklerin Öğle Yemeği - Pierre-Auguste Renoir
Maison Fournaise, Seine Nehri üzerindeki Île des Impressionnistes'te bulunan bir restoran ve müzedir. 1857'de Alphonse Fournaise, Chatou'da bir bot kiralama tesisi, restoran ve küçük bir otel açmak için bir arazi satın aldı; Bougainville, bu nedenle Maison Fournaise, bir Chatou adasındaki restoran, empresyonizm tutkunları için popüler bir turistik destinasyon haline geldi. Paris’in dışında yer alan Maison Fournaise, 19. yüzyılın sonlarında bot kiralama ve pitoresk restoranlar sunmaktadır. Bu süre zarfında, Renoir ve diğer Fransız ressamlar, Bot Kuruluşu Öğle Yemeği'nde görüldüğü gibi, bu tesisi düzenli olarak ziyaret etmişlerdir. Restoran 1906’da kapandı, ancak 1990’da yeniden açıldı. Restoran, Pierre-Auguste Renoir'ın en sevdiği yerlerden biriydi ve burada Küreklerin Öğle Yemeği dahil olmak üzere restoranın sahnelerini resmetmiştir.
Küreklerin Öğle Yemeği, Pierre-Auguste Renoir'ın en ünlü eserlerinden biridir. İlk olarak 1882'de Yedinci Empresyonist Sergisi’nde sergilendi ve büyük ölçekli tablo yüzyıllar boyunca övülmüştür.
Bugün, Maison Fournaise hala faaliyet göstermektedir ve sizlere ünlü nehir kenarındaki balkonunda "empresyonist sevinçleri" yeniden yaşatmaya davet etmektedir.
Küreklerin Öğle Yemeği reproduksiyonunu kuadros online mağazasında satın alın
No.6 Çığlık - Edvard Munch
¨ İki arkadaşla yürüyordum, güneş batıyordu, aniden gökyüzü kan kırmızısı oldu, durdum, yorgun hissettim ve çitin üzerine yaslandım, mavi-siyah fiord ve şehirde kan ve ateş dilleri vardı. Arkadaşlarım yürümeye devam etti, ben orada kaygıdan titriyordum ve doğanın içinde sonsuz bir çığlık hissettim.
Munch'un tanımladığı yol, Norveç'in başkenti Oslo'daki Ekeberg tepesinde bulunan Valhallvegen Yolu'dur. Resmin yeri, "Valhallveien" adında bir yolun yanında olan bir noktadır. Tepe, Ekeberg Tepesi olarak bilinir. Bu yol, Oslo'nun vatandaşlarının şehri görmesi için popüler bir yerdi. Valhallveien’deki 180 derecelik dönüşten hemen önceki manzaranın, Munch'un "Çığlık" için ilham bulduğu yer olduğu düşünülüyor.
1893'ten 1910'a kadar, Norveçli basmacı ve ressam Edvard Munch, "Çığlık" adlı ünlü serisini yarattı. Dört karton ve karton üzerine olumlu bir eser olan bu koleksiyon, başlıca bir figür ile konuyu oluşturmaktadır. Her parça, malzeme, renk paleti ve detaylara dikkat bakımından değişse de, her birinde aynı yapı vardır: Koyu bir gökyüzüne karşı mavi suyu aşan bir köprü. Bu şimdi ünlü manzara, Munch'un günbatımındaki yürüyüşlerinden ilham almıştır; günlüğünde şöyle tarif etmiştir: "Bu görüntüyü boyadım, bulutları gerçek kan gibi, cırtlak bir renkte boyadım. Bu, Çığlık oldu."
Çığlık reproduksiyonunu kuadros online mağazasında satın alın
KUADROS ©, duvarında ünlü bir resim.
