Tanım
1900 yılında Henri Matisse tarafından yürütülen bir çalışma olan "Notre Dame" in tefsirinde, kendini modern sanatın geniş dokusunda tanımlamaya başlayan bir sanatçının ustaca geçişine dalıyor. Orta Boyutlar Tuval üzerindeki bu yağ, 49x60 cm, ünlü Paris katedralinin samimi ama canlı bir temsilini yakalar, çünkü ilk Bakota sergisinin izleyiciye derinlemesine yankılanan bir izlenim bırakması.
İlk bakışta, Notre Dame'in ikonik yapısı sahneye hakimdir, ancak Matisse kesinlikle kişisel ve düşünceli bir yaklaşım tercih eder. Çoğu zaman zamanın mimari temsilleriyle ilişkili gerçek ve ayrıntılı üremenin aksine, burada katedral, loş bir dengede askıya alınmış gibi görünen bir dizi geometrik plan ve ciltle ortaya çıkar. Matisse'nin daha sonra resmi olarak sarılacağı bu Fauvizmin bu erken tanıtımı, konturların basitleştirilme ve renklerin yoğunlaşması konusunda aşikardır.
Matisse'nin kromatik seçimi özellikle dikkat çekicidir. Cerúleos ve yeşilimsi tonlar sadece gökyüzünü ve peyzajı dolaşmakla kalmaz, aynı zamanda mimari yapıların kendilerine gömülür ve onlara neredeyse eterik bir kalite verir. Renkin bu seçici kullanımı, Matisse'nin sonraki çalışmasında kromatizmi ele alacağı cüretini öngörerek, yakalanan çevrenin duygusal yapımında ve ruh hali ifadesinde temel bir rol oynar.
İnsan varlığı kavramı, bu parçada neredeyse yok bir yankı: Paris hayatı açıkça gösterilmekten ziyade ima edilir. Gölge ve ışık alanları, katedrali çevreleyen sokaklarda hareket ve aktivite öneriyor gibi görünüyor, ancak resme rüya atmosferi veren bu zor dinamizm, neredeyse hayal edilen bir Paris'e gerçekten daha fazla bir bakış.
Belki de bu çalışmanın en ilgi çekici unsurlarından biri, kompozisyonunda yatmaktadır, çizgilerin ve açıların görünümü merkezi bir noktaya yönlendirdiği ve daha sonra tuvalin farklı köşelerine dağıttığı bir tür duygusal diyagramdır. Bu perspektif oyun sadece mimari bir görselleştirme değil, aynı zamanda bir anın geçici bir uzantısını da önerir. Burada Matisse'nin en büyük miraslarından biri yatıyor: aynı resim alanında yapı ve duygu bir arada var olma olasılığı.
Henri Matisse, "Notre Dame" aracılığıyla bize sadece bir şehre değil, aynı zamanda bir görme tarzına da bir pencere sunuyor. Bu resim, sanatçının saf öznellik ve yüce ifade dünyasına doğru katı akademik kısıtlamaların ötesine geçerek cesur geliştireceği görsel dilin erken bir ifadesidir. İçinde, yarım asırdan fazla bir süredir, sanat yoluyla yaşamın özünü yakalamak için doyumsuz arayışlarını tanımlayacak ilk renk ve form gevrekliği vardır.