Tanım
Fauvizmin en büyük üslerinden biri olan Henri Matisse, bize "Oturmuş Kadın" (1908) 'de sanatsal ideallerine hakim olan bir çalışma ve zamanının estetik sözleşmelerini reddetmesini sağlayan bir çalışma veriyor. 39x60 boyutlarına sahip bu resim, oturan bir kadın sunar, ancak bundan çok daha fazlasıdır; Renkin etkileyici gücünün, tasarımın şeklinin ve modernliğinin sadeliğinin yüce bir örneğidir.
"Oturmuş Kadın" da Matisse, kadın figürünü ve çevrelerini oluşturmak için cesur ve canlı bir kromatik spektrum kullanıyor. İşteki baskın renkler sıcak tonlar, özellikle denge ve kontrast sağlayan yeşil ve mavi ile serpiştirilmiş merkezi figürü çevreleyen kırmızı ve portakallardır. Yumuşak ve kavisli çizgilerle temsil edilen kadın, sanki aynı dokudan ortaya çıkıyormuş gibi arka planla birleşiyor gibi görünüyor. Figür ve arka plan arasındaki bu oyun, uyum ve uyumun bileşimleri üzerindeki etkisini elde etmek için genellikle düz renkler ve basit konturlar kullanan Matisse tarzının karakteristiğidir.
Kadın figüründe, vücut biraz eğimli ve kollar rahatça desteklenen rahat bir duruş gözlemliyoruz. Yüz ifadelerindeki konumunun ve huzurunun doğallığı bir barış ve tefekkür hissi iletir. Yüz ve vücut üzerinde doğrusal detayların olmaması, izleyicinin şeklin bireysel özellikleri yerine çalışmanın toplam etkisine odaklanmasını sağlar. Bu genellikle Matissian'dır: kapsamlı ayrıntılar yerine işin neden olduğu bütünlük ve genel sansasyona bir yaklaşım.
Arka plan, yapısında basit olmasına rağmen, merkezi figürü tamamlamak ve geliştirmek için ustalıkla oluşturulur. Desenler ve renkler sadece dekoratif değildir, aynı zamanda tutarlı ve etkileyici bir resim alanının yaratılmasında önemli bir rol oynar. Soğuk ve sıcak renklerin bir araya getirilmesi, izleyiciyi çeken ve iş boyunca yönlendiren görsel bir diyalog yaratır.
"Oturmuş kadın", Matisse'nin Fauvizme, bulmaya yardım ettiği harekete olan bağlılığının bir yansımasıdır. Faavenler veya "vahşi hayvanlar" lakaplı oldukları gibi, gerçekliği tanımlamak için değil, duyguları ve ruh hallerini ifade etmek için radikal bir renk kullandı. Bu resim, rengin anlam ve duyguların ana aracı haline geldiği felsefenin bir ifadesidir.
Buna ek olarak, bu çalışma Matisse'nin kariyeri boyunca renk şeklinin ve saflığının basitleştirilmesinde gerçekleştirdiği bir dizi deneyin bir parçasıdır. "Oturmuş Kadın" da, sonraki çalışmalarını Découpés Gouaches serisinde daha belirgin bir şekilde tanımlayacak kesimler ve soyut formların öncüsü görüyoruz.
Matisse, bu ustaca çalışma ile sanatsal temsilin sınırlarına meydan okuma ve genişletme yeteneğini gösterir. "Oturmuş kadın" sadece oturan bir kadının temsili değildir; İzleyiciyi canlı bir huzur ve tefekkür dünyasına dalmaya davet eden bir alan, renk ve his araştırmasıdır.
Matisse'nin "La Joie de Vivre" (1905-1906) ve "La Danza" (1910) gibi diğer benzer eserlerle bağlamda, "oturmuş kadın", tarzının evrimini ve Sanatın en temel unsurları aracılığıyla ifadeye değişmez bağlılığı. Basitlik ve aynı zamanda bu çalışmanın enerjik canlılığı Matisse dehasının bir amblemi haline gelir ve modern sanat tarihinde silinmez bir marka bırakır.