Tanım
Yemyeşil doğa ve ekspres soyutlama arasındaki kavşakta, 1912'de Henri Matisse tarafından yaratılan "Dans" (II) ile "nasturiumlar" çalışması var. ve figüratif temsil ve soyut kompozisyon arasındaki sınırları araştırması.
İlk bakışta, hem işte somutlaşan doğal çevreyi hem de bu tonların ortaya çıktığı duygusal yükü karakterize eden parlak renkler patlaması alıyoruz. Capuchinas veya "nasturiumlar", kendine özgü turuncu tonları ve yeşil yaprakları ile, tuvalin büyük bir kısmını işgal ederek, kendi dansları gibi görünen bir özgürlükle ortaya çıkıyor. Bu çiçekler sadece estetik bir güdü değil, aynı zamanda Matisse'nin kromatik kontrastlarla oynadığı, canlı turuncuyu yoğun yeşile yerleştirdiği, böylece izleyicinin dikkatini çeken ve tutan büyüleyici bir görsel dinamizm elde ettiği bir araçtır.
Kompozisyonun arka planına entegre olan, ustaca çalışmasının "La Danza" nın yeniden üretilmesi yükselir ve neredeyse resmin içinde bir duvar resmi olarak çalışır. Bu duvar resmi, Matisse'nin çalışmasında insanın en ilkel ve temel kökleriyle canlılığı ve bağlantıyı simgeleyen tekrarlayan bir tema olan çıplak bedenlerin dairesel bir figürünü tanıtıyor. Bu dahil etme kazara değildir; Canlı sanat ile temsil edilen sanat arasında bir tür görsel diyalogda doğal ve insan motiflerinin bir birleşimini temsil eder.
Bu iki elementin yakınsaması - Capuchinas ve "La Danza" çalışması - aynı kompozisyon içindeki bizi boyayı birden fazla açıdan düşünmeye davet ediyor. Bir yandan, çiçeklerin düzenlenmesinin doğasında bulunan dinamizm bizi doğanın kendiliğindenliği ve doğuştan güzelliği üzerinde düşünmemize neden oluyor. Öte yandan, "Dans" ın varlığı bizi insan hareketine ve derin duyguları basit ama güçlü yollarla ifade etme yeteneğine doğru bir yansımaya doğru başlatıyor.
Matisse, Fauvizmin renginin ve öncülünün ustası olarak, bu çalışmada rengi sadece estetik olarak hoş değil, duygusal olarak uyandırıcı bir şekilde manipüle etme uzmanlığını gösteriyor. Resim, renk ve şekillerin kendi başına iletişimsel bir araca dönüştürüldüğü saf ifade alanına girmek için dekoratif eşiği sınırlar.
"Dans" (II) ile "nasturiumlar" sadece Matisse'nin yeteneğinin teknik bir gösterimi değil, aynı zamanda tek bir tutarlı ve canlı kompozisyon içinde farklı unsurları birleştirme yeteneğinin paradigmatik bir örneğidir. Bitki ve insan unsurlarının bir araya getirilmesi, renkli oyun ve farklı anlatı uçaklarının ince ama güçlü entegrasyonu, bu çalışmayı Henri Matisse'nin neden modern sanat tarihinde merkezi bir figür olarak kaldığına dair etkili bir tanıklık haline getiriyor. Vizyonu bizi zaman ve mekanı aşan görsel ve duygusal bir dansa davet ediyor, bize dünyanın güzelliğini ve karmaşıklığını hem doğal hem de insan tarafından yaratılan hatırlatıyor.