Tanım
Işığın Michelangelo Buonarroti'nin karanlığından ayrılması, Vatikan'daki Sistine Şapeli'nin çatısında bulunan İtalyan Rönesansının bir şaheseridir. Bu çalışma Rönesans sanatının en ünlü ve temsilcilerinden biridir ve orijinal 180 x 260 cm boyutu etkileyici.
Michelangelo'nun sanatsal tarzı bu çalışmada belirgindir, çünkü insan bedenlerinin formlarının ve güzelliğinin mükemmelliği ile karakterize edilir. Hristiyan kozmolojisine göre dünyanın yaratılmasını temsil ettiği için resmin kompozisyonu çok ilginçtir. Resmin merkezinde, Melekler ile çevrili ve bulutlarla çevrili Baba Tanrı vardır. Alt kısımda, Tanrı tarafından yaratılan insanı temsil eden Adem figürü var.
Boyanın rengi çok canlıdır ve figürlerin güzelliğini vurgulayan altın, kırmızı ve mavi tonlardan oluşur. Michelangelo tarafından bu çalışmada kullanılan teknik, ıslak bir alçı yüzeyine pigment uygulamaktan oluşan fresk boyadır.
Michelangelo'nun tamamlaması dört yıl sürdüğü için resim tarihi çok ilginç. 1508'de çalışmaya başladı ve 1512'de sona erdi. Bu süre zarfında, eğimli bir çatı üzerinde çalışmanın zorluğu ve doğal ışık eksikliği gibi birçok zorlukla yüzleşmek zorunda kaldı.
Bu çalışmanın daha az bilinen yönlerinden biri, Michelangelo'nun çıplak figürlerin kutsal bir yer için uygun olmadığını düşünen bazı kilise üyelerinin eleştirisiyle yüzleşmek zorunda olmasıdır. Ancak Michelangelo, insan vücudunun güzelliğinin ilahi bir yaratım olduğunu savunarak çalışmalarını savundu.
Sonuç olarak, ışığın Michelangelo Bononarroti'nin karanlığından ayrılması, Hıristiyan kozmolojisine göre dünyanın yaratılmasını temsil eden İtalyan rönesansının bir şaheseridir. Sanat tarzı, kompozisyonu, rengi ve tekniği etkileyici ve hikayesi büyüleyici. Bu çalışma evrensel bir sanat hazinesi ve Michelangelo dahasının ifadesidir.