Beschrijving
De hoogte van het kruis: centraal paneel
Het altaarstuk Kruisverhoging Het is een meesterwerk van de barokke periode van de flamenco -schilder Peter Paul Rubens. Het werk werd oorspronkelijk geïnstalleerd op het hoofdaltaar van de kerk van Santa Walburga in Antwerpen (al vernietigd) en is nu in de kathedraal van Onze -Lieve -Vrouw in Antwerpen.
De beroemde vertegenwoordiging van de verhoging van het kruis van Peter Paul Ruben, werd oorspronkelijk in opdracht gegeven als een altaarstuk voor de kerk van St Walpurgis in Antwerpen.
Hoewel het werd gecomponeerd als een drieluik in olie op canvas, is het schilderij ongebruikelijk omdat Rubens een scène heeft vertegenwoordigd die in drie panelen is verdeeld in plaats van zich te houden aan de traditionele samenstelling van het drievoudige waarin de maagd en het kind meestal worden gezien in het centrale paneel in het centrale paneel En de heiligen worden afgebeeld. In elk van de bijgevoegde zijpanelen.
Rubens was een van de meest productieve en gezochte schilders uit de barokke periode, in het algemeen (hoewel niet altijd) gedefinieerd in schilderen en beeldhouwkunst door de weergave van actie en emotie op manieren die bestemd zijn om de trouwe katholieken te inspireren (deze triptych was minder geverfd dan minder dan een eeuw na de uitdaging van Martin Luther voor het gezag van de katholieke kerk).
Het altaarstuk van het tillen van het kruis Het was de eerste commissie die Rubens ontving na terugkeer naar Antwerpen van zijn verblijf in Italië van 1600 tot 1609, waar hij werkte in de steden Mantua, Genua en Rome.
Gezien zijn langdurige tijd in Italië, is hij niet verwonderlijk dat we een reeks Italiaanse invloeden in dit werk zien. De rijkdom aan kleuring (let op het blauw en rood gedurende de compositie) en de picturale techniek van rubens herinneren zich die van de Tiziano Venetiaanse leraar, terwijl de dramatische contrasten van licht en donker de Tenebrism (Darkness) van Caravaggio in hun Romeinse composities herinneren, zoals de San Pedro Crucifixion (links). En in feite kunnen we de interesse van Rubens in zijn Italiaanse tegenhanger duidelijk zien in de zin van fysieke inspanning, het gebruik van de afvoer, waarbij de figuren de grenzen van het picturale vlak overbrengen naar de ruimte van de toeschouwer, en bij het gebruik van de diagonaal. .