5 Ünlü Kadın Ressam'

Diğer birçok alanda olduğu gibi, tarihsel olarak kadınların sanatlarda kariyer yapmaları teşvik edilmedi. Ancak, birçok olağanüstü sanatçı sosyal kurallara kulak asmayarak sebat etti.

Elbette, bu kadınlar muhtemelen kadın ressamlar listesine dahil edilmekten rahatsız olacaklar, cinsiyetlerinin dışında sanatçı olarak değerlendirilmek isteyeceklerdi. Ne yazık ki, kadınlar her alanda eşitlik için mücadele etmeye devam ederken, bu olağanüstü sanatçılar genellikle cinsiyetleri açısından anılmaktadır.

Tartışmaya girmeden, KUADROS bu sanat tarihindeki kadın dokunuşuna bir övgü sunmak istemiştir ve bu 5 sanat virtüozunu hatırlamaktadır.

No. 1 Sofonisba Anguissola - 1532 – 1625

Sofonisba Anguissola (1532 civarı, Cremona (İtalya) - Kasım 1625, Palermo), Geç Rönesans sanatçısıdır. Görece yoksul bir soylu ailesinde doğmuştur. Babası, onun ve kız kardeşlerinin güzel sanatları içeren kapsamlı bir eğitim almasını sağladı. Bu, yerel saygın ressamlarla staj yapmayı da içeriyordu.

Bu, gelecekteki kadın sanatçılar için bir emsal teşkil etti; o zamana kadar genellikle yalnızca bir aile üyesinin atölyesi olduğunda öğreniyorlardı.

Anguissola'nın yeteneği, onunla resim çizimlerini paylaşarak gayri resmi bir mentorluk yapmış olan Michelangelo'nun dikkatini çekti. Ancak, kadın sanatçı olarak anatomi öğrenmesine veya canlı model çizim çalışması yapmasına izin verilmemiştir çünkü bu, toplum tarafından ahlak dışı olarak görülüyordu, yine de başarılı bir kariyer elde etmeyi başardı.
Anguissola, yeni portre stilleri deneyerek konularını, genellikle kendisi ve ailesini, gündelik bir şekilde tasvir etmeyi denedi ki bu da oldukça alışılmadık bir durumdu. Resimleri, izleyicilere aristokratik günlük yaşamın bir görünümünü sundu.
Bu tarzıyla tanınmaya başladı ve tüm İtalya'dan komisyonlar aldı.

1558'de, yerleşik bir ressamdı ve 26 yaşında İspanyol Kralı II. Philip'in kendisini İspanyol sarayına katılmaya davet etmesiyle İtalya'yı terk etti. Madrid'de saray ressamı ve Kraliçe Isabel de Valois'un onuruna rağmen ressamlık yapmıştır. Genç kraliçenin hayranlığını kazandı ve sonraki yıllarda birçok resmi portreler yaptı. 14 yıl süren ikametinde, kraliçe Isabel'in sanatsal gelişimini yönlendirdi ve kraliçenin kızlarının yaptığı sanatı etkiledi. Genç kraliçe 1568'de öldüğünde, Felipe II, Anguissola'nın evliliğini düzenlemeye karar verdi.

1571'de, Sicilyalı soylu Fabrizio Moncada Pignatelli ile evlendi, onun resimlerini desteklediğine inanılıyordu.

100. doğum günü olması gereken günde, eşi, mezarına şu yazıyı içeren bir metin yazdırdı: Sofonisba, benim eşim, dünyanın seçkin kadınları arasında kaydedilmiş, insan portrelerini yetkin bir şekilde çizen. Büyük aşkının kaybından dolayı üzüntü duyan Orazio Lomellino, Anguissola'nın mezarındaki yazıt. 1970'lerde ikinci dalga feminizm, Anguissola'nın öneminin yeniden keşfedilmesini sağladı.

Onun başarısı, Lavinia Fontana ve Artemisia Gentileschi gibi kadınların profesyonel sanatçı olarak kariyer takip etmelerinin önünü açtı.

Resimleri, modellerinin ruhunu ve canlılığını yakalama konusunda tanınır ve şu anda dünyanın dört bir yanında koleksiyonlarda bulunmaktadır.
KUADROS çevrimiçi mağazasında Sofonisba Anguissola'nın Otomatik Portresi’nin bir kopyasını satın alın
 

No. 2 Artemisia Gentileschi - 1593 – 1654  ya da sonrası

Artemisia Gentileschi (8 Temmuz 1593, Roma, Papalık Devleti (İtalya) - 1652/53, Napoli, Napoli Krallığı), İtalyan ressam, Barok devrinin devrimci ressamı Caravaggio'nun büyük takipçisi Orazio Gentileschi'nin kızı.

Bir ressamın kızı olarak, Artemisia Gentileschi sanat dünyasına erken yaşta erişim sağladı. Öncelikle babasının atölyesinde boyaları karıştırarak çalıştı ve babası onun olağanüstü yetenekli olduğunu fark edince kariyerine destek oldu. Dikkate değer bir İtalyan Barok ressamı olarak, Artemisia Gentileschi cinsiyetinin onu konu seçiminde durdurmasına izin vermedi. Erkek meslektaşları gibi büyük ölçekli kutsal ve mitolojik sahneler resmetti ve prestijli Floransa Güzel Sanatlar Akademisi'ne kabul edilen ilk kadın oldu.

Bilinen ilk eseri, uzun yıllar boyunca babasına atfedilen Susanna ve Yaşlılar (1610) adlı çalışmadır. Ayrıca babası tarafından asla yapılmamış, ancak Caravaggio tarafından uygulanmış bir sahnenin iki versiyonunu resmetti; Judith Holofernes'i Başından Vurarak (c. 1612–13; c. 1620). Tassi tarafından tecavüze uğradı ve onunla evlenme vaadini yerine getirmediğinde, 1612'de Orazio Gentileschi onu mahkemeye verdi. Bu olay sırasında kendisi zorla ifade vermek zorunda kaldı.

Mirası bazen biyografisi tarafından gölgede kalıyor, Judith ve Holofernes'nin kanlı temsilleri çoğu zaman tecavüzünün penceresinden yorumlanıyor. Ancak, yeteneği inkar edilemez ve kadın formunu gerçekçi bir şekilde tasvir etmesi, renk derinliği ve ışık ile gölgenin dikkat çekici kullanımı için tanınmaya devam ediyor.

Artemisia, 17. yüzyılın en ünlü ressamıdır. Roma, Floransa, Venedik, Napoli ve Londra'da çalıştı ve Avrupa'nın en yüksek sosyal tabakası için, Toskana Büyük Dükası ve İspanyol Kralı IV. Felipe dahil olmak üzere birçok aristokrat için resim yaptı.

1630'dan itibaren Napoli'de ikamet etti ve ölümüne kadar başarılı bir atölye yönetti. 1639'da Londra’ya kısaca gitti, belki hasta babasına Kraliçe'nin Evi'nin tavanını boyamasında yardım etmek için (şimdi Londra'daki Marlborough House), ancak ertesi yıl Napoli'ye geri döndü. Ölüm tarihi kesin olarak bilinmemektedir, ancak yakın zamanda keşfedilen bir belgedeki Ağustos 1654'te hala Napoli'de yaşadığı kaydedilmiştir.
KUADROS çevrimiçi mağazasında Artemisia Gentileschi'nin Otomatik Portresi’nin bir kopyasını satın alın

No. 3 Judith Leyster - 1609 – 1660

Judith Leyster (28 Temmuz 1609, Haarlem, Hollanda - 10 Şubat 1660, Heemstede, Amsterdam yakınları), Hollandalı bir ressam, Altın Çağ döneminin en öne çıkan kadın sanatçılarından biridir. Bu dönemde Hollandalı sanatçılara özgü bir tarzda eğitim aldı. Genç yaşta resim yapmaya başladı ve 24 yaşında Haarlem'deki ressamlar loncasına üye oldu. Konuları, zamanın tipik Hollandalı ressamlarından daha geniş bir yelpazeyi kapsıyordu ve yerel yaşam sahnelerinde ilklerden biriydi.

Leyster, tür, doğa manzarası ve portreler üzerine uzmanlaştı. Sanatsal eğitimine dair detaylar net değildir.

Daha sonra birkaç erkek çırakla başarılı bir atölye yönetti ve portrelerinin rahat ve samimi doğasıyla tanındı.

Frans Hals’ın atölyesinde çalışmış ya da şair Samuel Ampzing'e göre, portreci Frans Pieterszoon de Grebber ile zaman geçirmiş olabilir. Ancak, Hals'ın onun üzerindeki etkisi açıktır. Ayrıca Utrecht Okulu'nun karanlık tarzına ilgi duymakta idi. Resimlerinde dışa ışık kaynakları ekledi. Tarihli eserlerinin çoğu 1629 ile 1635 arasında resmedilmiştir. 1636 yılında, iç, tür ressamı Jan Miense Molenaer ile evlendi ve Amsterdam'a göç etti.

Hayatı boyunca oldukça başarılı olmuş olmasına rağmen, ölümünden sonra kötü tesadüfler nedeniyle itibar kaybetti. Tüm eserleri, çağdaşı Frans Hals’a veya kocası tarafından yapılmış gibi geçti. Birçok durumda, imzası, Frans Hals'ın işine yüksek piyasa değeri sağlamaya çalışan koleksiyoncular tarafından kapatıldı. Ancak 19. yüzyılın sonlarına doğru bu yanlışlıklar keşfedildi ve akademisyenler Leyster'ın sanatçı olarak yeteneğine yenilikçi bir takdirle dönmeye başladılar.
KUADROS çevrimiçi mağazasında Judith Leyster'in Otomatik Portresi’nin bir kopyasını satın alın

No. 4 Elisabeth Vigée Le Brun - 1755 – 1842

Élisabeth Vigée-Lebrun (tam adı Marie-Louise-Élisabeth Vigée-Lebrun, Lebrun veya LeBrun olarak da bilinir, 16 Nisan 1755, Paris, Fransa doğumlu - 30 Mart 1842, Paris, Fransa), Fransız ressam, dönemine göre (genel olarak hemen hemen hiçbir zaman olmamakla birlikte) kadın sanatçılar arasında en başarılı olanlardan biridir ve özellikle kadınların portreleri ile dikkat çekmektedir.

Bir ressamın kızı olarak, babasından erken dönem eğitim aldı ve ergenlik çağında profesyonel olarak portre yapmaya başladı. Büyük kariyer fırsatı Avusturya İmparatoriçesi Marie Antoinette'nin resmi portrecisi olarak atanmasıyla geldi. İki kadın arasında dostluk gelişti ve artan zamanlarda Vigée-Lebrun, Marie Antoinette'in çok çeşitli poz ve kostümlerle 20'den fazla portresini yaptı. Ayrıca, hayran olduğu birkaç sanatçının tarzında birçok otoportre de yaptı. 1783'te kraliçe ile olan dostluğu nedeniyle, Vigée-Lebrun, Kraliyet Akademisine yetersiz bir kabul ile kabul edildi.

1793'te Fransız Devrimi patlak verdiğinde, Fransa’yı terk etti ve 12 yıl boyunca yurtdışında yaşadı ve Roma, Napoli, Viyana, Berlin, St. Petersburg ve Moskova'ya seyahatlerde portreler yaparak toplumsal hayatta liderlik rolleri üstlendi. 1801 yılında Paris'e döndü ancak Napolyon döneminde Paris toplumsal hayatını sevmedi, bu yüzden Londra'ya göç etti ve orada saray portreleri ile Lord Byron’ın portresini yaptı. Daha sonra İsviçre’ye (Mme de Staël’ın bir portresini de yaptı) ve tekrar (1810 civarı) Paris’e döndü ve ölümüne kadar resim yapmaya devam etti. Vigée-Lebrun, çok zeki ve cazibeli bir kadındı ve anıları, Souvenirs de ma vie, onun hayatına canlı bir bakış sunuyor. Döneminin en teknik olarak akıcı portrecisi olarak kabul edildi ve resimleri, tazeliği, cazibesi ve sunum duyarlılığı ile ön plana çıkmaktadır. Kariyeri boyunca, kendi ifadesine göre, 900 resim yaptı; bunlardan 600'ü portre, 200'ü ise doğa manzarasıdır.

Onun resimleri, teatral rokoko stili ile daha sade neoklasik dönem arasındaki boşluğu kapatmaktadır. Fransız Devrimi'nden sonra sürgünde bile kariyerinde sürekli başarılara imza attı çünkü tüm Avrupa'daki aristokrasi arasında sevilen bir sanatçıydı. Katılımcılar, onları sakinleştirme yeteneğini beğeniyordu; bu da canlı ve katı bir parlama olmayan portrelerle sonuçlandı. Portrelerinin doğal ve rahat hali, o dönemde genellikle üst sınıfların resmi betimlemelerini gerektiren bir zamanda devrimci olarak değerlendiriliyordu.
KUADROS çevrimiçi mağazasında Elisabeth Vigée Le Brun'un Otomatik Portresi’nin bir kopyasını satın alın

No. 5 Frida Kahlo - 1907 – 1954

Bu, belki de en ünlü kadın ressamdır.
Magdalena Carmen Frida Kahlo Calderón (Coyoacán, 6 Temmuz 1907 - Coyoacán, 13 Temmuz 1954)

Meksikalı sanatçı Frida Kahlo, otoportreleri, acısı ve tutkusu ile hatırlanır ve canlı, cesur renkleri ile tanınır. Meksika'da Meksika ve yerli kültürüne olan dikkati için kutlanıyor ve feministler tarafından kadın deneyimi ve formunu betimleme şekli nedeniyle takdir edilmektedir.

Derin kişisel ve sembolik çalışmalarıyla, 20. yüzyılın en ünlü sanatçılarından biri haline gelmiştir. Kariyerinin büyük bir bölümünde, çoğunlukla Diego Rivera’nın eşi olarak göz ardı edildi, ancak 1970'lerden bu yana tablolarına olan takdir artmıştır. Meksikalı kimliği konusunda son derece gururludur, genellikle resimlerinde önkolombiyen semboller kullanır ve renkli Meksika elbisesiyle tanınır. Gençliğinde bir otobüs kazası nedeniyle yaşamı boyunca sağlık sorunları çeken Kahlo, omurga, köprücük kemiği ve kaburgalarında çoklu kırıklar, yıkılmış bir pelvis, kırık bir ayak ve çıkık bir omuz yaşamıştır.

Bedeninde alçılarla iyileşme süresi boyunca yoğun bir şekilde resme yönelmeye başladı. Hayatı boyunca 30 operasyon geçirdi. Hayat deneyimi, Kahlo'nun yaklaşık 200 tablosu, eskizi ve çizimlerinde ortak bir temadır. Fiziksel ve duygusal acısı, tablolarında açıkça gösterilmektedir; eşi, sanatçı partneri Diego Rivera ile olan karmaşık ilişkisi de aynı şekilde. 143 tablosundan 55'i otoportrelerdir. Otobüs kazasının vücudundaki tahribat, La columna rota'da büyük bir ayrıntıyla gösterilmiştir. Kahlo, neredeyse çıplak bir şekilde, ortadan ikiye bölünmüş olarak, omurgası dekoratif bir şekilde kırılmış bir kolon şeklinde tasvir edilmiştir. Derisi, tırnaklarla lekelenmiştir. Ayrıca, bir cerrahi cihazla donatılmıştır.

Marxist eğilimleriyle geniş çapta tanınan Frida, devrimci Marxist Che Guevara ve o dönemin pek çok figürü ile birlikte, 20. yüzyılın karşı kültürel bir simgesi haline gelmiştir ve bugüne kadar yaratılan sanatta ilham vermekte olan bir miras bırakmıştır.
Kariyerinin parlaması, 47 yaşında ölümüyle kesildi. Mirası hala canlıdır ve pek çok feminist ve siyasi hareketin simgesi olmaya devam etmektedir.

KUADROS ©, duvarınızda ünlü bir resim.