Tanım
Ekspresyonizm'in en önde gelen üslerinden biri olan Egon Schiele, oturmuş bir çocukta (1917) sadece çocuk portresini psikoloji ve duygusal duyarlılığın derin bir keşfi haline getirmesi için bir çalışma yaratır. Resim, hem masumiyeti hem de rahatsız edici bir içgözlemi uyandıran bir pozla yakalanan oturan bir çocuk sunar. Bu ayırt edici yaklaşım, insanlığın karmaşıklığını açıklayıcı kadar kesin olan çizgiler ve formlarla yakalamaya çalışan tekrarlayan Schiele'nin temalarıyla uyumludur.
Çalışmanın bileşimi, çocuğun tek odak olduğu bir unsur ekonomisi ile karakterizedir. Nötr bir arka planda bulanık görünen bir yüzeyde otururken, izleyici ile derhal bir bağlantı kurulur, bu da yüzün ifadesi ve çocuğun duruşuyla karşı karşıya kalır. Schiele, uzuvları uzun ve neredeyse orantısız görünen figürü tanımlamak için kasıtlı bir çizgi kullanıyor, sanatçının iletmeye çalıştığı duygusal yoğunluğu soluyan ayırt edici bir mühür. Tekil bir dikkatle yürütülen eller, çocukluğun ikilerini temsil eden hem kırılganlığı hem de kuvveti önerir.
Çocukta oturma rengi kullanımı, analizi hak eden bir başka temel yönüdür. Schiele, korkunç tonlar ile bazı sarı varyasyonları arasında hareket eden, çocuğun cildine neredeyse benzer, konu ile doğrudan ve immédiata bağlantısı oluşturan bir palet seçer. Renk sadece rakamı tanımlamakla kalmaz, aynı zamanda çalışmanın duygusal ortamının yapımında da önemli bir rol oynar. Sıcak tonlar, çocuğun büyük ve karanlık gözlerinin soğukluğuyla tezat oluşturuyor ve izleyicide elle tutulur bir endişe yaratan bir uyumsuzluk yaratıyor. Bu kromatik seçim, giderek karmaşıklaşan bir bağlamda çocukluğun kırılganlığına atıfta bulunarak, dış dünyanın sertliğine karşı masumiyetin güçlü bir metaforu olarak inşa edilir.
Gustav Klimt gibi modernizmin diğer figürlerinin çağdaşı olan Schiele, dikkatini geleneksel arzu veya güzellik yerine içsel keder üzerine odaklayarak kendisini çağdaşlarından uzaklaştırmasına rağmen, formların ve figürlerin basitleştirilmesinde de benzer bir yaklaşım kullanıyor. Sembolizmin etkisi çalışmada belirgindir, ancak Schiele kendi psikolojik sembolizm yorumunu ekler, çocuğu sadece bir birey değil, aynı zamanda modern yaşamın gerilimlerine maruz kalan tüm çocukluğun sembolü yapar.
Bir çocuğu çalışmalarında temsil etme eylemi sadece resmi bir egzersiz değildir; İnsan kırılganlığı üzerine bir yansıma. Çocuğun ifadesi çeşitli şekillerde yorumlanabilir: merak, üzüntü ve hatta acı. Bu belirsizlik, insan durumunun nüanslarına giren ve genellikle izleyicinin hikayeyi kendi duygusal deneyiminden tamamlamasına izin veren Schiele'nin çalışmasının karakteristiğidir. Bu, yirminci yüzyıl sanatının panoramasında bu kadar yoğun bir şekilde oturan bir çocuğu viseral ve iç içe geçmiştir.
Özetle, Oturma Çocuk Schiele'nin tek çizgisi ve renk tekniği aracılığıyla insan özünü yakalamadaki ustalığının açık bir örneğidir. Bu çocuk portresinde izleyici sadece bir çocuk bulmakla kalmaz, aynı zamanda bir değişim, belirsizlik ve kimlik araştırması iklimi ile işaretlenmiş bir neslin özü. Çalışma, samimiyeti ve duygusal derinliği ile Egon Schiele'nin insanlık hakkındaki eşsiz ve nüfuz eden görünümünün bir kanıtı olarak duruyor.
KUADROS ©, duvarınızda ünlü bir boya.
Profesyonel sanatçıların kalitesi ve ayırt edici mührü ile el yapımı yağlı boya boya tablolar KUADROS ©.
Memnuniyet Garantisi ile Sanat Üreme Hizmeti. Resminizin kopyasından tamamen memnun değilseniz, paranızı%100 iade ederiz.