Tanım
Yirminci yüzyılın en etkili ressamlarından biri olan Henri Matisse, 1902'de oluşturulan "Notre Dame'in görünümü" çalışması ile sembolik Paris anıtına büyüleyici bir pencere sunuyor. CM), Fauvista öğretmeninin kariyerinde hala kendine özgü sanatsal sesi arayışında olan bir geçiş aşamasını kapsar.
Bu resmi gözlemlerken, dikkatimizi çeken ilk şey, renk ve ışığın cesur kullanımıdır. Matisse, görkemli Notre'nin bana sadece mimari yönden daha fazla atmosfer ve duygu konuşan bir perspektiften sunuyor. Strokes, ışık ve sıvılar, katedralin yapısal sertliği ile kontrast oluşturarak, sahneye hayat veren bir dinamik yaratır.
Matisse tarafından bu çalışmada kullanılan palet, yumuşaklığı ve incelikiyle dikkat çekicidir. Mavimsi ve yeşil tonlar kompozisyona hakim olur ve bir huzur duygusu aşılar. Mavi gökyüzü, fırçanın hafif hareketleri ile uygulanan, kentsel manzara ile eriyerek, puslu bir Paris sabahı veya belki de gün batımının sakinliği önermektedir. Gökyüzü ve şehir arasındaki bu bulanıklık, ilk yıllarında Matisse'yi etkileyen hareket olan post -ppressionism'in karakteristiğidir.
Bu çalışmada, soğuk ve sıcak renklerin etkileşimi, gotik yapı üzerinde bir ışık ve gölge dansı çiziyor ve uyumlu bir denge sağlıyor. Katedral aşırı mimari hassasiyetle temsil edilmez, ancak neredeyse Matisse'nin yakaladığı zarf ışığı atmosferinden nefes alan canlı bir varlık olarak düşünülür.
Sahnede insan karakterlerinin olmaması vurgulanmalıdır. Matisse, anlatıyı insan figürlerine odaklamak yerine, mimarlık ve doğal çevrenin ön plana çıkmasına izin vererek binaların kendilerine bir hikaye anlatma yeteneklerine işaret ediyor. Bu karar keyfi değildir; Aksine, bir halka açık simgenin kişisel ve içgözlemsel bir yorumunu yansıtan katedral ve çevresi arasındaki düşünceli bir yakınlığın altını çiziyor.
Kompozisyon ile ilgili olarak Matisse, Notre Dame'i ve Sena'ya yansımasını bina tarafından belirli bir saygı gösteren bir açıdan düşünmemizi sağlayan biraz yüksek bir perspektif kullanıyor. Resmin unsurları, izleyicinin bakışlarını katedrale götürecek şekilde düzenlenerek düzenlenir.
"Notre Dame'in görüşü", Matisse'nin Vincent Van Gogh ve Paul Cézanne gibi Post -impresyonizm öğretmenlerinden etkilendiği bir zamanda boyandı. Cézann'in etkisi, doğal olmayan renkler ve basitleştirilmiş şekiller için öngörülmesi ile, alanın yapılandırılmasında ve renklerin Fauvizme geçişini zaten öngören düzlemlerde uygulanmasında görülebilir.
Bu resim sadece Notre Dame'in dış görüşünü ifade etmekle kalmaz, aynı zamanda Matisse'nin duygusal durumunu ve o zamanlar stilistik evrimini de yansıtır. "Lüks, sakin ve şehvetli" (1904) gibi o dönemdeki diğer eserleriyle rezonansla, bu resim modern sanattan sonra katkılarını tanımlayacak daha fazla soyutlama ve kromatik cesaretin yolu öngörüyor.
Sonuç olarak, Henri Matisse'nin "Notre Dame Bakışı" tefekkür ve geçiş eseridir. Matisse, ustaca renk, ışık ve kompozisyon kullanımı sayesinde bize sadece dünyanın en ünlü katedrallerinden birinin görünümünü değil, aynı zamanda sanatsal ve duygusal araştırmasının da samimi bir keşfini sunuyor.