Tanım
Caravaggio, Mesih'in gerçekçi görüntülerini, bakire Meryem, Azizler ve Peygamberleri içeren, en idealist manierist tablo ve o Annibale Carracci ve takipçilerinin yüksek yeniden doğuş sanatına karşı koymak için çok şey yaptı.
Caravaggio'nun yeni natüralizmi, Trent Konseyi'nin 1550'lerde aradığı, sıradan insanların anlayabileceği ve kendilerine ilham verebilecekleri yeni bir Katolik sanat formu talep ettiği şeydi. Ancak Vatikan'ın birçok muhafazakar yetkilisi çok çiğ ve bazen çok saygısız görünüyordu, bir kiliseye yerleşti. Çizim yapmadan Caravaggio, gerçek insanlarla "siğil ve her şeyle" dramatik sahneler çizmeye devam etti. Figürlerine hacim eklemek için Chiaroscuro tekniğini ve görüntülerine gerçek drama enjekte etmek için tenebrizmi kullanarak tam bir ışık ve karanlık alanı gösterdi. Daha sonra, Rubens (1577-1640), Rembrandt (1606-69) ve Vermeer (1632-1675) gibi bazı büyük eski öğretmenler tarafından kopyalanan bu 'karavajizm tarzı. "Kötülüğün Dahası" olarak iyi bir kötü şöhretine rağmen, Caravaggio şüphesiz on yedinci yüzyılın başlarında tüm İtalyan Barok sanatçılarının en büyüğüydü.
Mesih'in cenazesi - Caravaggio'nun en anıtsal ve hayran olan sunak - Chiesa Nuova'daki La Pietà'nın şapeli için, Rahiplerin cemaati için inşa edilen Vallicella, Roma'daki Santa Maria kilisesi için boyandı. San Felipe Neri. Sanatçı, 1601'de Alessandro Vittrice'den Orijinal Komisyonu, St. Paul'un Şam'a (1601) yolunda dönüşümünü ve Santa Maria del Popolo Kilisesi'ndeki Cerasi Şapeli için San Pedro'nun Çarmıha gerilmesini (1601) tamamladıktan kısa bir süre sonra aldı. . İki yıl sonra tamamladı. Orijinal şimdi Vatikan Müzesi Koleksiyonunun bir parçası, Capella Della Pietà'da bir kopya asılı. Resim, Giulio Mancini (1559-1630), Giovanni Baglione (1566-1643) ve Gian Pietro Bellori (1613-96) gibi çağdaş sanat eleştirmenleri tarafından evrensel olarak hayran kaldı. Heykeltraşlar ve mimarlar, 1672).
Resim, ölü Mesih de dahil olmak üzere altı kişiden oluşan çok kompakt bir figüratif gruptan oluşuyor. Mesih'in bedeninin (kaslı bir işçinin) üst yarısı, Protestan Yahya (kırmızı manto ile) (veya muhtemelen José de Arimatea), sağ eli Mesih'in beyaz silahının yarasını fark etmeden dokunuyor. ; Alt yarısı, geleneksel olarak Mesih'in ayaklarının tırnaklarını çarmıhta kaldıran San Nicodemus tarafından sürdürüldü. Nicodemus görüntüdeki baskın karakterdir ve vücudu onun kompozisyonu ve manevi çapasıdır. Tarihsel olarak, zengin bir adam, burada kasıtlı olarak tasarlanmış trol şekli, geç Rabbine sadık bir hizmet öneren bir işçi olarak temsil ediliyor.
İki erkeğin arkasında, üç kadın hayran şeklinde gruplandırılmıştır. Bunlar (soldan sağa) içerirler: burada kısmen gizlenmiş olan Meryem Ana, burada kollarını yatay olarak uzatan eski bir rahibe olarak temsil ediyorlar; Merkezde, gölgeli yüzle, gözyaşlarını beyaz bir mendille kurutan İsa'nın takipçisi María Magdalena; Sağda, kollarını cennete kaldıran Meryem Ana'nın kız kardeşi Llorona María de Cleofás var. Önceki Maria'ya, 22 yaşındaki model Filide Melandoni'ye dayanan La Magdalena'nın (1598, Detroit Sanat Enstitüsü) dönüşümünde hatırlatıyor.
Caravaggio'nun yeni natüralizmi, Trent Konseyi'nin 1550'lerde aradığı, sıradan insanların anlayabileceği ve kendilerine ilham verebilecekleri yeni bir Katolik sanat formu talep ettiği şeydi. Ancak Vatikan'ın birçok muhafazakar yetkilisi çok çiğ ve bazen çok saygısız görünüyordu, bir kiliseye yerleşti. Çizim yapmadan Caravaggio, gerçek insanlarla "siğil ve her şeyle" dramatik sahneler çizmeye devam etti. Figürlerine hacim eklemek için Chiaroscuro tekniğini ve görüntülerine gerçek drama enjekte etmek için tenebrizmi kullanarak tam bir ışık ve karanlık alanı gösterdi. Daha sonra, Rubens (1577-1640), Rembrandt (1606-69) ve Vermeer (1632-1675) gibi bazı büyük eski öğretmenler tarafından kopyalanan bu 'karavajizm tarzı. "Kötülüğün Dahası" olarak iyi bir kötü şöhretine rağmen, Caravaggio şüphesiz on yedinci yüzyılın başlarında tüm İtalyan Barok sanatçılarının en büyüğüydü.
Mesih'in cenazesi - Caravaggio'nun en anıtsal ve hayran olan sunak - Chiesa Nuova'daki La Pietà'nın şapeli için, Rahiplerin cemaati için inşa edilen Vallicella, Roma'daki Santa Maria kilisesi için boyandı. San Felipe Neri. Sanatçı, 1601'de Alessandro Vittrice'den Orijinal Komisyonu, St. Paul'un Şam'a (1601) yolunda dönüşümünü ve Santa Maria del Popolo Kilisesi'ndeki Cerasi Şapeli için San Pedro'nun Çarmıha gerilmesini (1601) tamamladıktan kısa bir süre sonra aldı. . İki yıl sonra tamamladı. Orijinal şimdi Vatikan Müzesi Koleksiyonunun bir parçası, Capella Della Pietà'da bir kopya asılı. Resim, Giulio Mancini (1559-1630), Giovanni Baglione (1566-1643) ve Gian Pietro Bellori (1613-96) gibi çağdaş sanat eleştirmenleri tarafından evrensel olarak hayran kaldı. Heykeltraşlar ve mimarlar, 1672).
Resim, ölü Mesih de dahil olmak üzere altı kişiden oluşan çok kompakt bir figüratif gruptan oluşuyor. Mesih'in bedeninin (kaslı bir işçinin) üst yarısı, Protestan Yahya (kırmızı manto ile) (veya muhtemelen José de Arimatea), sağ eli Mesih'in beyaz silahının yarasını fark etmeden dokunuyor. ; Alt yarısı, geleneksel olarak Mesih'in ayaklarının tırnaklarını çarmıhta kaldıran San Nicodemus tarafından sürdürüldü. Nicodemus görüntüdeki baskın karakterdir ve vücudu onun kompozisyonu ve manevi çapasıdır. Tarihsel olarak, zengin bir adam, burada kasıtlı olarak tasarlanmış trol şekli, geç Rabbine sadık bir hizmet öneren bir işçi olarak temsil ediliyor.
İki erkeğin arkasında, üç kadın hayran şeklinde gruplandırılmıştır. Bunlar (soldan sağa) içerirler: burada kısmen gizlenmiş olan Meryem Ana, burada kollarını yatay olarak uzatan eski bir rahibe olarak temsil ediyorlar; Merkezde, gölgeli yüzle, gözyaşlarını beyaz bir mendille kurutan İsa'nın takipçisi María Magdalena; Sağda, kollarını cennete kaldıran Meryem Ana'nın kız kardeşi Llorona María de Cleofás var. Önceki Maria'ya, 22 yaşındaki model Filide Melandoni'ye dayanan La Magdalena'nın (1598, Detroit Sanat Enstitüsü) dönüşümünde hatırlatıyor.