Tanım
İsa'nın çarmıhtaki bu yoğun güçlü imajı, Velázquez'in İtalya'ya ilk uyarıcı gezisini takip eden yaratıcı dönemde boyandı. Vulcano'nun Dövmesindeki Apollo ve Joseph'in tunikleri gibi resimlerde ortaya çıkan diğer erkek çıplaklarının aksine, çarmıhtaki Mesih ölü veya ölmekte olan bir beden. Buna haçın kendisi dışında diğer anlatı unsurlarının eşlik etmemesi. Ancak sanatçı, büyük haysiyet ve huzurun çalışmalarını sağlamayı başarıyor.
Çalışmanın San Plácido Manastırının Kurbanlığı için bir komisyon olduğuna inanılıyor, çarmıha gerilmiş Mesih'in sade pozisyonunda dört çivi, ayakları birlikte ve görünüşe göre küçük bir ahşap raf tarafından destekleniyor, bu da kolların ince bir şekilde oluşturulmasına izin veriyor Üçgen yerine eğri. Kafa bir halo tarafından taçlanırken, yüz göğsüne dayanarak bakmamıza izin verir. Düz ve düz saçları yüzünün sağ tarafında asılıdır, arka yolu yarayı sağ tarafına damlayan kan tarafından çizilir.
Görüntü, Velázquez'in resmindeki tüm ana etkileri göstermesi anlamında alışılmadık derecede otobiyografik. Başlangıç olarak, İspanyol Engizisyonunun aktif bir üyesi olan Francisco Pacheco yönetiminde Seville'de ilk yıllarında emilen boyaların adanmış tonunu ve ikonografisini hatırlayın.
İkincisi, İspanya'da İspanya Rönesansı ve İtalya'da klasik antik çağın sanatçılarının, Roma ve Venedik'teki Yüksek Rönesans Sanatının ve Caravaggio'nun sanatçılarının çalışmasından alınan figürleri boyama yeteneğini yansıtmaktadır. Roma ve Napoli'de çalışıyor.
Klasikliğin eserdeki etkisi, bedenin genel sakinliğinde ve idealize edilmiş konumunda gösterilmiştir. Karavaggizmin etkisi, Mesih'in tüm solgun bedenine odaklanan dramatik karanlıkta belirginleşir.
Görüntünün, St. Peter'ın Çarmıha gerilmesi veya Çapraz iniş. Bunun yerine, konunun maneviyatına göre, onu yükselten anıtsal bir heykel kalitesine sahiptir. Kompozisyon kesinlikle basittir, ancak beyaz beden ve karanlık arka plan arasında canlı bir kontrast ile ve Mesih'in başının göğsüne düşme biçiminde natüralizm vardır. Karışık saçlar, Velázquez'in Venedik resminin örneklerine ilk elden gördüğü ve hayran olduğu kolaylıkla boyanmıştır.
Velázquez, İspanya'daki en iyi portrelerden biri olma ününü kazandı, Felipe IV (1621 ve 1640 arasında hüküm sürdü) ve nihayetinde Barok döneminin İspanyol resminin en büyük temsilcisinde resmi ressam oldu. Bununla birlikte, dini sanatın İspanya'da özellikle önemli olmasına rağmen, iktidar monarşisi Katolik Sayacı Sanatının ana sponsorlarından biri olmaktan gurur duyan bir ülke, Velázquez nispeten az sayıda önemli dini resim çizdi.
Bunun yerine, sanatçı, portre sanatında, bazı cinsiyet resimleri (hala yaşamlar) ve başka bir tarih resminde uzmanlaşarak etrafındaki dünyayı boyadı. İronik bir şekilde, dini eserlerinin sıkıntısı göz önüne alındığında, esas olarak İncil sanatı için öne çıkan İtalyan dahisi Caravaggio'dan daha fazla etkilendi. Velázquez, Sevillian öğretmeni Francisco Pacheco'dan elde edilen İtalyan yeniden doğuşunun fikirlerinden de güçlü bir şekilde etkilendi.