Tanım
Parmigianino sanatçısının melek resmine sahip bakire ve çocuk İtalyan Rönesansının başyapıtıdır. Orijinal 26 x 19 cm büyüklüğünde, bu resim zarafet ve incelik için göze çarpıyor.
Parmigianino'nun sanatsal tarzı, ayrıntılara büyük önem vererek zarif ve zarif figürler yaratma yeteneği ile karakterizedir. Bu çalışmada, bakire ve çocuk göksel bir güzellikle temsil edilirken, onlara eşlik eden melek ilahi bir lütufla havada yüzüyor gibi görünüyor.
Resmin bileşimi çok ilginçtir, çünkü Parmigianino hareket ve derinliğin bir etkisini yaratmak için "çapraz kompozisyon" adı verilen bir teknik kullanır. Bakire ve çocuk işin merkezinde bulunurken, melek sağ alt köşede bulunur ve izleyicinin bakışlarını resmin altına doğru götüren bir diyagonal oluşturur.
Renk bu çalışmada da önemli bir rol oynar. Parmigianino, huzur ve barış atmosferi yaratmak için pembe, mavi ve beyaz gibi yumuşak ve hassas tonlardan oluşan bir palet kullanır.
Resmin tarihi büyüleyici, çünkü 1535'te Parmigianino'ya çok sayıda eser başlatan sanatın patronu olan Cardinal Lorenzo Pucci için boyandığına inanılıyor. Resim daha sonra sanat koleksiyonuna dahil eden İngiltere'den Kral Carlos I tarafından satın alındı.
Bu çalışmanın az bilinen bir yönü, Parmigianino'nun figürlerin kenarlarında yumuşaklık ve bulanıklık hissi yaratmak için "Sfumato" adlı bir resim tekniği kullanmasıdır. Bu, resme eterik ve neredeyse mistik bir yönü verdi, bu da onu İtalyan Rönesansının en seçkin eserlerinden biri haline getirdi.
Özetle, Parmigianino'nun melek resmine sahip bakire ve çocuk, zarif ve hassas sanatsal tarzı, diyagonal bileşimi, yumuşak renkler paleti ve sfumato boyama tekniği için öne çıkan İtalyan Rönesansının bir şaheseridir. Buna ek olarak, tarihi ve yaratılışının az bilinen yönleri onu büyüleyici ve etkileyici bir çalışma haline getirir.