Tanım
Modern sanatın kolossi ve tartışmasız Fauvizmin liderinden biri olan Henri Matisse, kromatik gizemlerin ve canlı kompozisyonların anıtsal bir mirasını bıraktı. "Pencerede Genç Kadın, Gün batımı", 1921 çalışması, renk ve mekansal duygu alanının açık bir gösterisidir. Bu parça 69x60 cm ölçer ve genç bir kadının, önünde ortaya çıkan alacakaranlıkla neredeyse metafizik bir etkileşimde yakın anını ustalaştırır.
İlk bakıştan itibaren, Matisse'nin bizi her zaman gelişen tarzının tazeliğini kaybetmeden bizi önceki on yılın en ünlü eserlerine yönlendiren bir dizi tekniği özetlediği açıktır. Kompozisyon, merkezi figürün ve çevresinin doğrudan izleyiciyle diyalog kurmasına izin veren herhangi bir müdahaleci nesne olmadan basittir. Figürü incelikle kesilen kadın bakışlarımızın merkez üssü haline gelir. Alacakaranlık ışığını damıtan bir pencere olduğunu düşündüğümüz şey karşısında düşünceli, neredeyse meditatif bir konuma sahiptir.
Matisse'nin seçtiği renk paleti özellikle zarfın olduğu ortaya çıkıyor. Sıcak tonlar sahneye hakim olur: günün son ışıklarını yansıtan altın sarısı ve sırt, gün batımının gölgelerini ve derinliğini uyandıran mavi ve ince yeşil tarafından kesilir. Görünür fırça darbesi yönteminin ve renk yönetiminin zenginliği sadece dekoratif bir artefakt değildir, ancak somut duyguları ve hisleri uyandırmaya mahkumdur. Bu özel çalışmada, sıcak ve nostaljik bir aydınlatmanın odasını dolduran gün batımı ile şiddetlenen bir huzur ve yansıma atmosferi görülür.
Merkezi karakter, kısmen pencereye dönen, ayakta duran genç bir kadın. Önemli detay, Matisse'nin her yüz özelliğini fotoğrafik doğrulukla vermek için çaba göstermemesidir; Bunun yerine, serbest vuruşlar ve temsil edilme şekli, figürlerinde bir evrensellik önerir. Herkes olabilir ve aynı zamanda derinden biridir. Evrensel ve kişisel arasındaki bu denge, Fauvista öğretmeninin kayıtlı ticari markalarından biridir.
Çevrenin sadeliği de ilginçtir, bu da Matisse'deki diğer daha yemyeşil eserlerle tezat oluşturur. Figürün ötesinde bolca dekorasyon veya gereksiz detaylar gözlenmez. Pencere, tüm sahnenin döndüğü eksen olmasına rağmen, mimari detaylarla tasvir edilmez; Aksine, Matisse'nin iletmeye çalıştığı renkler ve duygular için bir yakınsama noktasıdır.
Çalışma kaçınılmaz olarak bizi, kahramanların kariyerinde tekrar eden bir güdüsü olan Windows ile etkileşime girdiği sanatçının diğer resimlerini düşünmemiz için bizi ifade ediyor. "Yeşil bir bornozda Laurette, Siyah Arka Plan" (1916) veya "Fonografla İç Mekan" (1924), pencere hem kaçış noktası hem de iç ve dış, fiziksel ve duygusal alanlar arasında bir eşiktir. "Penceredeki Genç Kadın, Gün batımı" nda, pencere yine, daha geniş bir duygusal boyutun portalıdır, bu da izleyiciyi bu samimi sahneye bir katılımcı haline getirir.
Matisse'nin ışığı ve rengi tedavi etme şekli, özellikle Monet ve farklı koşullar altında aynı fenomen çalışmalarıyla, izlenimcilerle neredeyse mistik bir bağlantı kuruyor. Bununla birlikte, Monet'in değişimin özünü yakalamaya çalışarak doğaya daldığı zaman, Matisse, ışığı ve rengi mevcut anı dönüştüren ve aşan büyülü asalar olarak kullanır ve günlük sahneyi neredeyse manevi bir kaliteyle aşılar.
"Pencerede genç kadın, gün batımı" nihayetinde yalnızlık, yansıma ve sessizlik üzerine bir meditasyon. Bu çalışmaya baktığımızda, sadece bir sahneyi gözlemlemekle kalmıyor, aynı zamanda bir atmosferde yaşıyoruz, gün batımının nadir görülen sakinliğini soluyoruz ve gizemi sadece tefekkürümüzle artan bir figürle bir içgözlem anı paylaşıyoruz. Matisse'nin çoğu gibi duraklamaları, uzun süreli görünümleri ve sessiz yansımaları davet eden bir eserdir.