Tanım
Modern sanatın en etkili figürlerinden biri olan Henri Matisse, bize bu dönemde çalışmalarını karakterize eden posfauvist özü ile dolu bir sahne "Bir kemanla İç" (1918) veriyor. Yirminci yüzyılın başlarında Fauvizmi yoğun bir şekilde araştıran Matisse, bu resimde görülebileceği gibi kromatik cüretçiliği daha büyük bir bileşim yapısı ile dengelemeye çalışan bir estetiğe doğru gidiyor.
"Keman ile", Matisse bizi doğa ve dekoratif unsurların uyumlu bir şekilde birleştiği rahat ve sıcak bir ev alanıyla tanıştırıyor. Kompozisyon, açıkça organize bir dağılım sunar, ancak dinamizmden muaf değildir. Orta kısımda, içeride yeni bir canlılık ve renk düzlemi getiren bir bahçe öneren açık bir pencere hakimdir. İzleyicinin bakışları, iç kısmın detaylarından dışın tazeliğine zahmetsizce gider ve kapalı ve açık alan arasında bir diyalog kurar.
Adını işe veren element olan keman, kompozisyonun özellikle stratejik bir noktasında, geometrik desenler ve canlı renklerle oynayan bir arka planda bulunur. Bu seçim sadece sahne içindeki öneminin altını çizmekle kalmaz, aynı zamanda en soyut ve duygusal rezonant sanatlardan ikisi olan müzik ve resmin kesişimine bir yansıma da çağrıştırır. Kemanın varlığı, gelecekteki bir müzik oturumunun yorumlanmasında veya hazırlanmasında bir duraklama öneriyor ve bir bekleme ve dinginlik atmosferi yaratıyor.
İşte kullanılan renkler Matisse'nin ustalığının bir başka kanıtıdır. Arka planın soğuk mavisi ve yeşil ve pencereden görünür bahçe ile kontrast oluşturan sarı ve portakal gibi sıcak tonlar baskındır. Bu kontrast, iç ve dış arasındaki karakteristik dualiteyi yinelerken, resimdeki derinlik ve uzamsallık hissini artırır. Matisse'nin gevşek ve güvenli fırça vuruşu nesnelere neredeyse dokunsal bir kalitede nesneler verir; Dokular tuvalden atlıyor gibi görünüyor ve desenler çevrenin huzurunu tamamlayan görsel bir ritim öneriyor.
"Bir kemanla iç" in Matisse'nin kariyerinde bir geçiş aşamasını yansıttığını belirtmek ilginçtir. Yeni ifade biçimleri için sürekli arayışında, kübizmin net bir etkisi, nesneleri ve mekanı basitleştirme ve geometrize etme yolunda aşikar, algılanabilir. Bununla birlikte, Matisse renk ve yemyeşil süsleme tutkusunu asla tamamen terk etmez. Bu resim, farklı stilistik yaklaşımları uyumlu ve derinden etkileyici bir işte birleştirme yeteneğinin bir kanıtıdır.
"Bir kemanla iç", Matisse'nin kişisel yaşamına bir pencere olarak ima edilir ve kendimizi sanatsal anlamla dolu samimi bir alana daldırır. Çalışma, hem zaman içinde tutuklanan bir anın durgunluğunu hem de içinde yaşayan nesnelerde ve renklerde gizli enerjiyi yakalamayı başarıyor. Karmaşık dekoratif unsurların, ustaca bir bileşimin ve canlı renk paleti karışımı ile Matisse, günlük bir ev sahne sahnesini en derin sanatsal ve duygusal keşiflerinin yansıtıldığı bir tuval haline getirir.