Gerçek kökleri ve lirik soyutlamanın anlamını keşfetmek ve sanattaki trendleriyle nasıl etkileşime girdiklerini anlamak için soyut sanatın ilk günlerine bakmalıyız.

Lirik soyutlama görünüşte basit bir terimdir ve yine de nesiller boyunca kökeni ve anlamı tartışılmıştır. Amerikan sanat koleksiyoncusu Larry Aldrich, bu terimi 1969'da yakın zamanda topladığı birkaç eserin doğasını tanımlamak için kullandı ve görüşüne göre, minimalizmi takiben kişisel ifade ve deneylere geri dönüş olduğunu belirtti.

Ancak Fransız sanat eleştirmeni Jean José Marchand, 1947'de onlarca yıl önce, soyutlama Lyrique teriminin bir varyasyonunu kullandı, ABD'de özgür olarak karakterize edilen sanata atıfta bulundukları soyut ekspresyonizmine benzer şekilde ortaya çıkan bir Avrupa eğilimine atıfta bulunmak için kullandı. Objektif gerçekliğin dışındaki duygusal ve kişisel kompozisyonlar.

Ancak bu eğilimler, en azından yirminci yüzyılın ilk on yılına kadar daha fazla yürüyüş yapıyor olabilir. Wassily Kandinsky. 

Lirik Soyutlama - İlk Adımlar

Vassily Kandinsky 1911, Kompozisyon No. 4

Her ne kadar Rus ressam olduğu söylenebilir Wassily Kandinsky (1866-1944), lirik soyutlamanın temeli olan anlatı, şekil ve rengin zarif kombinasyonunda öncü bir öncüydü, eğilim, Paris'teki Gallery du Luxembourg'da düzenlenen bir sergide ortaya çıktı. 1947'de ve Hans Hartung, Wols (Alfred Otto Wolfgang Schulze) ve Jean-Paul Riotle'ın eserlerini içeriyordu.

Mevcut "soyutlama Lyrique" terimi, Georges Mathieu (1921-2012) sergisinin Fransız ressamı ve koorganizatörü tarafından icat edilirken, küratörü Jose-Jean-Marchand, maruz kalan bazı çalışmaların bazılarının tüm hizmetlerden koptuğu bir lirizm gösterdiğini yazdı. .. ", yani resimlerin entelektüel teorinin ağırlığı tarafından türetilmediği veya tartılmadığı anlamına gelir.

Lirik soyutlamada lirik arıyorum

1910'larda, birkaç farklı sanatçı grubu, her biri benzersiz bir perspektiften lirik soyutlama kavramı ile flört etti. Kübist ve fütüristik sanatçılar gerçek dünya görüntüleri ile çalıştılar ve soyut fikirleri ifade etmek için kavramsal olarak değiştirdiler. Yüce ve yapılandırmacı sanatçılar sanatlarında tanınabilir formlarla çalışıyorlardı, ancak bunları belirsiz veya sembolik bir şekilde veya evrensellikleri iletmeye çalışan bir şekilde kullanıyorlardı.

Ancak başka bir sanatçı grubu soyutlamaya tamamen farklı bir perspektiften geri kalanına yaklaştı.

Bu grup, kişileştirildi Wassily Kandinsky, soyutlamayı, ne anlamının ne boyadıklarına sahip olabileceğini bilmedikleri perspektifinden ele aldı. Önceden tasarlanmış estetik kavramları veya nesnel dünya olmadan özgürce boyamanın, bilinmeyen bir şeyin çalışmalarıyla ifade edilebileceğini umuyorlardı. Kandinsky, resimlerini tamamen soyut bir şekilde ileten müzikal kompozisyonlarla karşılaştırdı. Soyut resimleri yaratıcı, duygusal, etkileyici, kişisel, tutkulu ve tamamen özneldi; Başka bir deyişle, lirik.

Lirik Soyutlamanın Özellikleri: Stil Karışıklık

"Erkekler On", Taro Okamoto (1955), Ulusal Modern Sanat Müzesi, Tokyo

Teorik olarak, Art Reportl, nouvelles, kobra, takma, sanat brut, sanat olmayan sanat ve lirik soyutlama gibi çok sayıda madde ve alt grup kapsayan ana hareketti. Tüm bu okullar soyut ya da en azından yarı soyutlardı, hepsi reddedilen geometrik soyutlamanın yanı sıra natüralizm ve figüratif türler. Tüm sanatçılar, geçmiş teoriler veya sözleşmeler içermeyen yeni ve spontan bir boya stili yaratmaya çalıştılar. Tüm bunlara rağmen, zamanın birçok soyut ressamı, bu küçültmelerden bir veya daha fazlasının üyesiydi ve sonuç olarak, bu hareketlerin her birine ait resimleri otorite ile özdeşleştirmek neredeyse imkansız.

Savaş sonrası lirik soyutlama

Stijl, orta

Lirik soyutlaması Kandinsky 1920'lerin ve 1930'ların soyut sanatının diğer birçok eğilimiyle tezat oluşturdu. Sanatı özellikle herhangi bir din ile ilişkili değildi, ancak içinde açıkça manevi bir şey vardı. Stijl, sanat betonu ve gerçeküstücülük gibi stillerle ilişkili diğer sanatçılar, laik olan ve kendisini objektif bir akademik yoruma ödünç veren sanat yapıyorlardı. Kandinsky asla tamamen tanımlanamayacak veya açıklanamayacak bir şey arıyordu. Evrenin gizemleriyle kişisel bağlantısını açıkça ifade etti. Sanki bir tür manevi varoluşçuluk icat etmiş gibiydi.

Varoluşçuluk, insanlar yaşamın saçmalıkları olarak algıladıklarını anlamak için mücadele ettikleri II. Dünya Savaşı'ndan sonra şöhrete atlayan bir felsefeydi. Eleştirel düşünürler, az önce tanık oldukları yıkıma izin veren üstün bir güç olabileceğine inanamadılar. Fakat varoluşçular, Tanrı'nın görünürlüğünde nihilist olmak yerine, yaşamın genel saçmalıklarından yola çıkmaya çalıştılar, kişisel anlam arayarak. Varoluşsal yazar Jean-Paul Sartre, 1943'teki Varlık ve Hiçbir Şey kitabında yazdığı gibi, “İnsan özgür olmaya mahkumdur; Yaptığı her şeyden sorumlu. "

Lirik soyutlama ile ilişkili diğer isimler

1940'lar ve 1950'lerde, bir şekilde, sanatta anlam ifade etmek için bir temel olarak öznel kişisel ifadeyi içerdiği birçok soyut sanat hareketi ortaya çıktı. Soyutlama Lyrique, Sanat Reportl, Tachisme, Art Brut, Soyut ekspresyonizm, Renk alanı sanatı ve hatta kavramsal ve performans sanatı, hepsi bir dereceye kadar, aynı genel varoluşsal aramaya kadar uzanır. Bu zamanın en etkili sanat eleştirmenlerinden biri olan Harold Rosenberg, "Bugün, her sanatçı kendini icat etmeyi taahhüt etmeli ... zamanımızdaki sanatın anlamı bu kendi kendini yaratma işlevinden akıyor"

Ancak kültür gelecek nesil ile değiştikçe, sanattaki bu varoluşsal eğilimlerin çoğu utançtan düştü. Ve bir kez daha, minimalizm tarafından kişileştirilen somut ve soyut sanat duyguları olmadan geometrik bir yaklaşım yerini aldı.

Ancak tüm sanatçılar lirik geleneği terk etmedi. 1960'ların sonunda, gelgit bir kez daha değişmişti. Larry Aldrich'in işaret ettiği gibi, 1969'da lirik soyutlama terimini kurtaran, “Geçen sezonun başında, tabloda geometrik, sert ve minimalistten en çok uzaklaşan bir hareket olduğu anlaşıldı. Lirik, şehvetli soyutlamalar, daha yumuşak ve canlı renklerde romantik ... Resimler silah, sünger veya diğer nesnelerle yapıldığında bile sanatçının dokunuşu her zaman bu tür resimde görülebilir. ”

Çağdaş lirik soyutlama

Jimenez-Balaguer, detay

Genellikle olduğu gibi Sanatsal hareketler, lirik soyutlamayı tanımlayan eğilimler, dönemin madenciliğinden önce gelir. Yirminci yüzyılın ilk on yıllarında, Wassily Kandinsky, Alberto Giacometti, Jean Fautier, Paul Klee ve Wols, soyutlamadaki lirik trendleri ilk kez somutlaştırdılar. Ve onlarca yıl sonra, Georges Mathieu, Jean-Paul Riopelle, Pierre Soulages ve Joan Mitchell gibi sanatçılar onları ileri götürdüler. Daha sonra, altmışlı yılların sonlarında ve yetmişli yıllarda, Helen Frankenthaler, Jules Olitski, Mark Rothko ve düzinelerce daha canlandırıldı ve pozisyonun ilgisini genişletti.

2015 yılında, çağdaş lirik soyutlamanın en büyüleyici seslerinden biri olan İspanyol sanatçı Laurent Jiménez-Balaguer öldü. Ancak kavramları, teorileri ve teknikleri, iç içe geçmiş çizgilerin içgüdüsel kompozisyonları izleyiciyi kişisel anlamın öznel bir katılımına davet eden Margaret Neill gibi sanatçıların çalışmalarında bugün güçlü bir şekilde ortaya çıkmaya devam ediyor. Caz müziği ile estetik konuşması. Tüm bu sanatçıları ortak bir bağda birleştiren, lirik soyutlama için temel aramadır: kişisel, öznel ve duygusal bir şeyi ifade etmek ve şiirsel ve soyut bir şekilde yapmak.

Amerikan Lirik Soyutlaması (1960, 1970)

Helen Frankenthaler, Madam Butterfly

Minimalizm ve kavramsal sanatın büyümesine yanıt olarak 1960'larda ve 1970'lerde Amerika Birleşik Devletleri'nde lirik soyutlama olarak bilinen bir hareket ortaya çıktı. Çok sayıda ressam, zengin ve şehvetli renkler kullanarak geometrik, hassas, sert kenarlardan ve minimalist stillerden daha uyumlu ve resimsel bir stile doğru uzaklaşmaya başladı. Kendiliğinden sosyo -politik ikonografiye devam etmek yerine estetik ilkeleri geri yüklemeyi amaçladılar. Bu Amerikan lirik soyutlama biçimi, diğerleri arasında Helen Frankenthaler (n. 1928) ve Jules Olitski (1922-2007) tarafından yapılan çalışmalarda örneklenmiştir. "Lirik Soyutlama" başlıklı bir sergi Mayıs-Temmuz 1971'de Amerikan Sanat Müzesi'nde gerçekleştirildi.

Ancak bu dönemde, bir dizi benzer varyasyon vardı. Soyut ekspresyonizm İkinci nesil (postpintoristik soyutlama). Ve tarla boyama rengi, sert kenar boyama, leke boyama ve lirik soyutlama rengi arasında net teorik ayrımlar olmasına rağmen, bu fark noktaları çıplak göz için açık değildir.

Lirik soyutlama hareketinin boyaları bugün dünyanın en iyi sanat müzelerinde asılıyor.

Lirik Soyutlama - Estetik ve Felsefi Deli

Jean Paul Riopele

Lirik soyutlama belirli bir okul veya hareket değildi, sanat raporu içinde bir eğilimdi. Neredeyse her zaman doğal dünyadan çıkarılan içerikle dolu dengeli, zarif bir soyut sanat tarzı (bazen animasyonlu, bazen rahatlatıcı) olarak görüyorlar.

Genellikle görkemli bir renkle çerçevelenir, uyumlu ve resimsel güzelliği, Cobra veya son neo ekspresyonistler gibi diğer sanat raporları tarafından üretilen sert, sıkıntılı ve uyumsuz görüntülerle tezat oluşturabilir.

Bir kopya satın almak Wassily Kandinsky, lirik soyutlamanın en iyi üslerinden biri.

Kuadros ©, duvarınızda ünlü bir boya.