Tanım
1928'de yapılan Henri Matisse'nin "oturmuş Odalisque" resmi, sanatçının olgunluk aşamasının sembolik bir temsili ve Fauvizm ve Oryantalizm'i tam olarak keşfetmesi olarak inşa edilmiştir. 58 x 45 cm boyutlarındaki bu çalışmada Matisse, izleyiciyi oturan bir odalisca figürüyle zenginlik ve duygusallık atmosferinde batırır. Kompozisyonun merkezindeki model, İslami Sanat ve Kuzey Afrika kültürleri, Matisse'nin ziyaret ettiği ve onu derinden etkileyen yerleri kapsamlı bir şekilde yansıtan desenler ve canlı renkler açısından zengin tekstillere sarılmıştır.
İşi gözlemlerken, Matisse'nin renk kullanımını birleştirdiği ustalığa hayret etmemek imkansızdır. Kırmızı, sarı ve mavi tonlar, parlak ve zıt, sadece kompozisyona hakim olmakla kalmaz, aynı zamanda bir sıcaklık ve egzotizm hissi yaratır. Renk kullanımı natüralist taklitin ötesine geçer ve duygu ve atmosferin ifadesini sürdürür. Odalisca tabaklanmış cilt, onu çevreleyen, varlığını vurgulayan ve tuval içinde neredeyse heykelsi bir kalite veren tekstillerle ustaca kontrast oluşturur.
Kompozisyon, kendiliğinden görünse de, dikkatlice dengelenen yapısal bir mantığı takip eder. Halı ve döşemeli duvarlar gibi dekoratif unsurlar, izleyicinin gözünü merkezi figürün etrafında yönlendirmek için düzenlenmiştir. Odalisca'nın rahat mülkiyeti ve doğrudan görünümü, Matisse'nin Odalisca serisinin bu ve diğer eserlerinde olağanüstü nasıl yakalanacağını bildiği unsurlar, samimiyet ve yakınlık hissi uyandırıyor.
Bir harem içinde köle bir kadın olan Odalisca'nın teması, 1920'lerde "oturmuş Odalisque" de tekrarlıyordu, İslam sanatının dekoratif motifler üzerindeki etkisi ve kullanımda. Resimli alandan, Matisse'nin 1906'da Cezayir'e ve 1912-1913'te Fas'a yaptığı ziyaretten sonra geliştirdiği bir hayranlık. Bu geziler ona daha zengin bir renk paleti ve daha sonra sanatsal yapımında kullandığı resimsel alanı görmenin yeni bir yolu sağladı.
Bu resim sayesinde Matisse, sadece birçok Batılı sanatçının hayal gücünü yakalayan bir Oryantalist fanteziye övgüde bulunmakla kalmaz, aynı zamanda bu arketipi kişisel prizmasıyla yeniden tanımlar. Odalisca'nın çalışmalarındaki figürü aynı zamanda bir güzellik ideali ve Batı sanatının geleneklerini yeni ve canlı bir görünümle aşma yeteneğinin bir ifadesidir.
"Oturmuş Odalisque" sadece bir renk ve form kutlaması değil, aynı zamanda resmin karmaşık insan duygularını yakalama ve iletişim kurma yeteneğinin bir beyanıdır. İçinde Matisse, Harem'e, hayal gücünün ve Batı arzusunun sonucu olmasına rağmen, bugüne kadar rezonansa devam eden duygusal özgünlükle emprenye edildiği bir pencere sunuyor. Bu nedenle çalışma sadece ressamın dehasının bir ifadesi olarak değil, yaratıcılığına ilham veren güzellik ve kültürel servetin dayanıklı bir hatırlatıcısı olarak.