Tanım
Fauvizmin tartışmasız öğretmenlerinden Henri Matisse, yenilikçi renk kullanımı ve formların basitleştirilmesi için öne çıkıyor. 75x58 cm ölçen "Collioure 1905" çalışması bu konuda bir istisna değildir. Bu resim, sanatçının kariyerinde ve modern sanatın evriminde önemli bir aşamayı kapsıyor.
"Collioure 1905" i gözlemlerken, hemen rengin yoğunluğu ve cesaretinden etkilenir. Matisse, kendi başına bir son vermek için renk kullanımını sadece bir temsil aracı olarak terk eden canlı ve doğal olmayan bir palet kullanır. Mavi, yeşil ve sarı doymuş tonları, diğerlerinin yanı sıra, gerçekliğin sadık bir temsilinden ziyade bir ton senfonisine benzeyen görsel bir mozaik oluşturur. Bu radikal kromatik seçim, diğerlerinin yanı sıra, Matisse'nin André DeRain ile birlikte yönettiği ve "vahşi" renkler kullanımı nedeniyle kendilerini "Faavves" (vahşi hayvanlar) olarak adlandıran bir sanat eleştirmeninin ünlemsel tepkisinden türetilen Fauvizmin, hareketin karakteristiğidir. .
Çalışma, Güney Fransa'da güzelliği Matisse'yi büyüleyen ve ona birçok kez ilham veren pitoresk bir kasaba olan Colliouure'de bir kıyı sahnesini temsil ediyor. Bu Akdeniz kasabası, ışığın keşfi ve çalışmalarının bu dönemini tanımlayan renk için mükemmel bir senaryo haline geliyor. Arka planda, gökyüzünü denizden zar zor ayıran ve bu geniş alanlar arasında ince bir denge oluşturan bir ufuk çizgisini ayırt edebilirsiniz. Görünüşe göre fırça darbelerinin kendiliğinden doğası, fotoğrafik veya gerçekçi bağlar olmadan sahildeki deniz esintisini ve yaşamını öneren bir hareket ve canlılık duygusu sağlar.
İlginç bir şekilde, insan figürü bu manzarada yoktur, bu da çevreye daha fazla vurgu yapar. Matisse, izleyicinin antroposentrik dikkat dağıtıcı unsurlar olmadan tamamen sahneye batmasını istedi. Karakterlerin olmaması, sahnenin sıcaklığını ve insanlığını azaltmaz, ancak izleyicinin içine projelendirmesine izin verir, neredeyse sıcak atmosferi ve koliyerin canlı parlaklığını hisseder.
Kompozisyon açısından Matisse, açık ve alışılmadık bir hüküm tercih eder. Baskın bir odak noktası yoktur; Aksine, izleyicinin bakışları tuval boyunca serbestçe hareket eder ve fotoğrafik hassasiyeti temsil etmemelerine rağmen, yerin özünü iletmeyi başaran renkler ve şekiller arasındaki etkileşimi keşfeder. Konturlar silinir, ayrımlar yumuşatır ve soyut figüratif ile flört ederek yorum ve öznel deneyim arasında bir denge oluşturur.
"Collioure 1905", Matisse'nin gerçekçilik hegemonyasının resminin kurtuluşuna olan bağlılığının bir kanıtıdır. Yenilikçi rengi ve şekil tedavisi ile izleyiciyi dünyayı yeni, daha özgür ve daha duygusal olarak rezonanslı bir şekilde görmeye zorlar. Bu çalışma, özet olarak, sadece bir yerin temsili değil, aynı zamanda, resim yoluyla güzelliği ve ifadeyi yorulmadan takip eden Fauvism ve Matisse'nin cesur ve kaşifine bir giriş kapısıdır.