Tanım
1904'ün "manzarasında" Henri Matisse, bizi geleneksel doğal temsilcilik sözleşmelerine meydan okuyan bir manzaraya sokmaya davet ediyor. 75x60 cm boyutlarındaki bu tablo, bu dönemde, canlı renk ve gevşek formdaki vurgusu bir işaretleyecek olan, bu Fairizme, hareketine kesin olarak olan Matisse'nin sanatsal evriminde önemli bir anı kapsar. Yirminci yüzyıl sanatında estetik devrim.
İlk bakışta, kompozisyon basit, neredeyse pastoral görünüyor. Gevşek ve serbest vuruşlar güneş ışığında yıkanmış bir ülke sahnesini önerir. Bununla birlikte, daha ayrıntılı bir inceleme, Matisse'nin bir uyum ve denge hissi aktarmanın rengini ve yolunu manipüle ettiği ustalığı ortaya çıkarır. "Peyzaj" da, yoğun yeşil ve mavi kullanımı tuvale hakimdir, arazi ve gökyüzü arasında görsel bir diyalog yaratır, bu da ince bir ışık ve gölge oyunu ile nüanslıdır.
Çalışma, Matisse'nin manzaranın saflığına odaklanma niyetinin altını çizen insan karakterlerinden yoksundur. Bu yokluğa rağmen, resim hayattan yoksun değildir; Ağaçlar ve çalılar, sanki sahnenin sessiz kahramanları gibi bir iç enerjiyle titreşiyor gibi görünüyor. Matisse bunu, gerçekçi temsilin daha öznel ve duygusal bir ifadeye yol açtığı sonraki Fauvista çalışmalarını önceden yapılandıran güçlü fırça darbeleri ve doymuş renkler, teknikler ile başarır.
Renge ek olarak, "manzara" daki bileşim özel bir sözü hak ediyor. Doğal unsurların eğilimi, izleyicinin bakışlarını tuval boyunca yönlendiren ve sürekli bir hareket duygusu yaratan bir dahili düzene yanıt verir. Bu anlamda Matisse, tutarlı ve çekici bir bütün oluşturmak için şekilleri ve renkleri beceriyle dengeleyen mekansal dinamiklerin derin bir anlayışını gösterir.
Tarihsel olarak, bu çalışma Matisse için çok önemli bir anda. Yirminci yüzyılın başında sanatçı, Academico Julian ve École des Beaux-Arts'daki önceki çalışmalarının yanı sıra izlenimcilerin ve empresyonistlerin çalışmalarına olan ilgisinden etkilendi. "Peyzaj" bu etki birleşimini yansıtır, ancak aynı zamanda bir mola bekliyor - Fauvizm başyapıtlarıyla sonuçlanacak daha cesur ve kişisel bir görsel dilin başlangıcı.
"Peyzaj" da Matisse, renk ve şekil sınırlarını çizerek, arka kariyerini karakterize edecek kromatik salımda tamamen tamamlamaya hazırlanıyor gibi görünüyor. Sonuç, görünüşe göre basit olmasına rağmen, hem teknik icrasında hem de barış ve canlılık duygusu iletme yeteneğinde karmaşıklık katmanlarını ortaya çıkaran bir eserdir.
Bu gözlemlerin ışığında, 1904'ün "peyzajı" sadece doğanın bir temsili olarak değil, aynı zamanda Matisse'nin sanatsal evriminin bir ifadesi olarak da düşünülmelidir. Modern sanat topraklarını yeniden tanımlamak üzere olan bir öğretmenden geçişin bir penceresi ve hem içsel güzelliği hem de Henri Matisse'nin geniş çalışmasında tarihsel anlamı için dikkati hak eden bir parça.