Pandora

Pandora, Waterhouse'un olağan bileşenlerini sunar: bir orman sahnesinin ortasında hayatı düşünen güzel bir kızlık.

Bu ressamın ilhamı kariyeri boyunca klasik literatürdü.

Resim, Pandora'nın tüm kötülüklerin kader kutusunu açan ünlü hikayesini yakalar. Sanatçı, bu sahneye arka planda, bu kızın kutuyu dikkatlice açtığı belirli bir atmosferi yaratmaya yardımcı olan bazı ağaçlar ekliyor.

Arkasında, dikkat dağıtıcı olmayan sessiz bir ortam öneren yumuşak bir şekilde damlayan küçük bir gölet var. Sanatçı, seyircinin gözünün resminin ana temasından sapmadığından emin olmak istedi. Model, çoğu su evinde olduğu gibi açık bir cilttir ve bu aynı zamanda bir saflık ve güvenlik açığı izlenimi verir.

John William Waterhouse kesinlikle Pandora'nın kutusunu çalışmaları için ilham kaynağı olarak kullanan tek sanatçı değildi. Waterhouse ile yakından ilişkili sanatçılarda bile, 1881'de güzel bir Pandora suluboya ve 1871'de Dante Gabriel Rossetti'nin daha ünlü bir yağlı boya ile Lawrence Alma-Tadema gibi sanat eserlerini bulabiliriz.

Hikayenin kendisi, birkaç bin yıldır tarihli Yunan mitolojisinden geliyor. Gerçekten depolama için kullanılan harika bir şişeden bahsetti ve Pandora'nın kutusunun bu fikrini yaratan, başlangıçta doğrudan Pandora'dan Hesiod ve Hesiod günlerinde gelen hatalı çeviriler vardı.

Tarih artık ortak bir ifade haline geldi, yani, serbest bırakılmadan önce tehlikeleri tarafından yargılanmak zor olabilecek, uçsuzama sahip sorunların açıklığı ve kurtuluşu anlamına geliyor. Ayrıca, onları geldikleri yere geri döndürmenin özellikle zorlu bir görev olacağı hissi var.

Pandora, ünlü İngiliz ressam tarafından karanlık ve anıtsal bir gotik tarzda yorumlanan efsanevi figürün hayali bir reprodüksiyonudur. Resim sırasında, Waterhouse uzun zamandır zamanının büyük sanatçılarından biri olarak kuruldu. Gençken, Waterhouse Londra Kraliyet Akademisi'ne girdi ve çalışmalarının sonunda kurumun prestijli yıllık yaz sergisine katıldı. İlk olarak neoklasik tarzda bir ressam olarak başlayarak ve arkeolojik eserlere yakından dikkat ederek antik dünyanın gerçek reprodüksiyonlarını üretmeye çalışan Waterhouse, klasik geçmişi günlük yaşamın merceğiyle tasvir etmeye başladı. Yüzyılın sonunda, Waterhouse, özellikle hayatı boyunca tekrar eden bir tema olan ölümcül femme görünüşü altında, sihir ve okültizme ateşli bir ilgi oluşturmuştu. Yüzyılın sonuna doğru anlatım resimleri için zevkinden yavaş yavaş kaçındıktan sonra, Waterhouse ağırlıklı olarak Pandora kadar ihtişamlı tuvallerle sonuçlanan kadın figüratif konulara odaklanmaya başladı.

Waterhouse, tanrıların kutsamalarını sürdürmek için Tanrı Zeus tarafından verilen kutsal konteynerin içine bakarken figürü dayanılmaz bir merak olarak temsil etmeyi seçiyor. Göğsü açarken, bu ilahi arzular en zayıf insan ırkını kaos ve düzensizlikle kuşattı. Efsanede, Pandora, Prometheus hırsızının göksel ateşinin kaybına yanıt olarak yerden yaratılan ilk kadın olarak temsil edilir. İncil Eve'ye benzer şekilde, Pandora'nın felaket merakı, insanın utanç içinde düşmesinin ve tanrıların lehine sebebidir.

Sanatçının en hassas tuvallerinden biri olan acımasızca, gelecek korkunç kaderi görmezden gelen çocukça meraka nüfuz eden bir rüya mistisizmi yansıtıyor.

Mesaj açık, Pandora'nın kutusu asla açılmamalı.

Bu bölüm sanat tarihçisi tarafından büyülendi, Miguel Calvo SantosÇevrimiçi dergide Sanat Tarihi, "Ancak Pandora A priori pozitif bir şeyle yaratıldı: merak ve kutuyu açmaya direnemedi. Oradan daha fazla ve daha az bir şeyden kaçmadılar Dünyanın tüm kötülükleri: Yaşlılık, Açlık, Savaş, Reggaeton, Koronavirüs, Ananas Pizza ... " 

Bu Waterhouse başyapıtı, Kadros ekibinin ünlü favori resimlerinden biridir.

Bu resim evinizin veya ofisinizin duvarını dekore edebilir ve yıllarca arkadaşlarınız ve ailenizle bir konuşma konusu yapabilir.