Tanım
1876'da boyanmış Edgar DeGas'ın "Adanya İçeceği" nde, on dokuzuncu yüzyılın Paris yaşamının en rahatsız edici ve açıklayıcı deneyimlerinden biri kapsüllendi. Bu çalışma, derin bir psikolojik anlayış ve dikkate değer bir kompozisyon inovasyonu ile karakterize edilen insan figürüne ve çevresine Degas yaklaşımının büyüleyici bir örneğidir. Sahne bizi bir kahveye taşıyor, zamanının kentsel kültürünün bir mikrokozmosu, içeceğin ıssız ve tecrit sembolü haline geldiği.
Resmin kompozisyonu, bir masada tek başına oturan, kendi içgözleminde emilen, hem bireyin yabancılaşmasını hem de zamanın sosyal gerçekliğini yansıtan bir ayrıntı sunar. Degas, izleyicinin içiciyi bir kaçak avcılık gözlemciymiş gibi samimi bir perspektiften gözlemlemesine izin veren biraz yüksek bir görüntüleme açısı kullanır. Odaklanan tek figür olan eril figür, bir yüz kapalı ve uzak bir görünümle temsil edilir, böylece kahramanın zihinsel durumunun özünü yakalar. Bununla birlikte, bulunduğu ortam - kahve - arka plana düştü, bulanık ve stilize edildi, bu da sosyal yaşamın nasıl yalnızlık alanı haline gelebileceğini düşündürdü.
Renk, bu çalışmada, karanlık ve korkunç tonları birleştiren bir paletle önemli bir rol oynar. Devamsızlığın yeşil nüansları, adamın önündeki içecekteki baskın renk, masanın kısa tonu ve en belirsiz arka planla kontrast. Bu kromatik seçim sadece melankolik atmosferi vurgulamakla kalmaz, aynı zamanda hem baştan çıkarıcı hem de yıkıcı bir iksir olarak yokluk kavramını da güçlendirir. Belirli bir ustalık, yeşil ve sarı olan Degas'ın çalışanları, hayallerini ve rahatsız edici potansiyellerini önerirken likörün kokusunu ve nüansını uyandırır.
Çalışmanın tarihsel bağlamı göz ardı edilemez. 1870'lerde, Absaca Paris'te büyük popülerliğe ulaşmıştı, ancak narkotik etkileri ve sosyal düşüşle ilişkisi hakkındaki inançlar nedeniyle eleştirilere ve tartışmalara maruz kalmıştı. DeGas, bir devamsızlık içicisini tasvir ederken, basit temsili aşan temalara hitap eder; Kahve ve hem sosyal yaşamın öforisini hem de tecritin üzüntüsünü somutlaştıran bir senaryo kullanarak insanın acısının uçurumlarına girer.
Işık kullanımı "yokluk içen" de başka bir hayati yöndür. Degas, somut ve müstehcen bir atmosfer yaratmak için gölgeler ve parlaklık ile oynar. Loş aydınlatma, sahnenin kasvetli görünümünü geliştirir ve içicinin yalnızlık dünyasında daha da yakalanmasına neden olur. "Dans sınıfı" gibi zamanın diğer eserlerinde olduğu gibi, Degas'ın günlük yaşamın anlarını yakalama yeteneği, tüm güzelliği ve üzüntüsü ile tarzının özü haline gelir.
Bu tuval, Degas'ın insan figürünün ve çevresinin temsilindeki erdeminin yanı sıra ince sosyal eleştirisinin bir kanıtıdır. Birçok izlenimci tarzında, Degas akademik sanatın sözleşmelerine meydan okuyor, ancak ışık ve neşe sahnelerine odaklanmak yerine, insan deneyiminin en kasvetli yönlerini keşfetmeyi seçin. "Yokluk içen" bu nedenle, bir adamın bir kahvede basit bir temsilidir; Yalnızlık ve empati eksikliği olan bir dünyada anlam arayışı üzerine bir meditasyon, bugün bile yürürlükte kalan bir konudur.
KUADROS ©, duvarınızda ünlü bir boya.
Profesyonel sanatçıların kalitesi ve ayırt edici mührü ile el yapımı yağlı boya boya tablolar KUADROS ©.
Memnuniyet garantisi ile resim reprodüksiyon hizmeti. Resminizin kopyasından tamamen memnun değilseniz, paranızı%100 iade ederiz.