Tanım
Henri Matisse'nin geniş ve eklektik çalışmasında, "siyah bir arka plandaki okuyucu", basitlik ve duygusal derinliği birleştirme yeteneğinin büyüleyici bir örneği olarak ortaya çıkıyor. 1939'da boyanmış olan bu çalışma, sadece kompozisyonu için değil, aynı zamanda onu tanımlayan unsurlar için de göze çarpıyor ve Matisse'nin sanatsal dehasının belirli yönlerini ortaya koyuyor.
Resim, bir kitap okumada emilen oturan bir kadın gösteriyor. Merkezi ve belirgin olan figürü, güçlü renk ve kontrast kullanımı ile çerçevelenir. Siyah arka plan seçimi kazara değildir; Kadın figürünün varlığını ve parlaklığını yoğunlaştırmaya hizmet ederek okuyucunun tartışmasız kahraman olduğu neredeyse tiyatro alan yaratır. Arka planın karanlığı, dış dünyadan bir izolasyon, bir içgözlem ve konsantrasyon sığınağı olduğunu gösteriyor.
Renk alanı ile bilinen Matisse, bu çalışmada ayık ama etkili bir palet kullanıyor. Kırmızı kadın elbisesi, karanlık arka plana karşı canlı yoğunlukta göze çarpıyor ve hemen izleyicinin dikkatini çekiyor. Bu renkli kontrast sadece rakamı tanımlamakla kalmaz, aynı zamanda bir sıcaklık ve canlılık hissi yansıtan duygusal bir boyut ekler. Kitabın kitabının beyaz ve göksel tonları ve cilt kompozisyonu dengeliyor ve kırmızının cesaretini denetleyen görsel bir mühlet sunuyor.
Şekilin düzenlenmesi basit, açık ve iddiasızdır. Kadın sessiz ve doğal bir pozda oturur, izleyicinin doğrudan bir ilişkiye ve sahne ile engelsiz olmasına izin verir. Bununla birlikte, Matisse'nin işinin karmaşıklığının yattığı bu sadelikte tam olarak. Okuyucunun rahat duruşu ve samimi atmosferin, zamanla yakalanan bir zaman, bir içgözlem ve huzur anı olduğunu gösteriyor.
Matisse'nin bu çalışmadaki tarzı, önceki yıllardan beri araştırılan resmi bir saflaştırma çizgisini takip ediyor. Basitleştirmeye olan ilgisi ve formların özü arayışı okuyucu rakamında ortaya çıkar. Çizgileri açık, tanımlanmış, neredeyse soyut, ancak güçlü bir insanlık ve varlık hissi vermeyi başarıyorlar.
"Siyah arka planda okuyucu", sanat tarihinde tekrar eden bir tema olan okuyan kadın figürlerin geleneği içinde de düşünülebilir. Bu nedenle Vermeer'den Renoir'e sanatçılar tarafından tedavi edildi. Bununla birlikte, Matisse konuya modern ve kişisel bir vizyon getirir, gelenek ve avant -garde. Okuyucunun yalnızlığı ve kromatik atlama aynı zamanda tanıdık ve şaşırtıcı bir çalışma yaratır.
Bu resim hem sanatçının hem de konunun zihnine ve ruhuna bir pencere. Matisse, hem geceyi hem de içgözlemsel boşluğu sembolize edebilecek siyah bir arka planla, bir durgunluk, yansıma ve bilgi ve hayal gücüyle bağlantının özünü kapsüllemeyi başarır. Görünen sadeliğiyle, "Siyah Arka Plan Üzerinde Okuyucu" Matisse'nin erdeminin bir kanıtı ve sıradan olağanüstü, basit olanı yüce haline getirme yeteneği haline gelir.