Tanım
Pietro Perugino'nun Arimathea Joseph ve Nicodemus (Sepulcrum Christi) ile ölü Mesih resim İtalyan Rönesansının başyapıtıdır. Resmin bileşimi etkileyici, gerçekçilik ve zamanın sanatsal tarzına özgü detaylara dikkat. Renk canlı ve yaşam dolu, bu da boyayı daha da etkileyici hale getiriyor.
Resim teması Mesih'in ölümü ve bedenini çevreleyen karakterlerin temsilidir. Mesih'in iki takipçisi olan Joseph de Arimathea ve Nicodemus resimde temsil edilirken, Mesih'in annesi ve elçiler yoktur. Resim, Mesih'in bedeninin haçtan indirildiği ve mezarlığa götürüldüğü anı temsil eder.
Bu resmin en ilginç yönlerinden biri, Perugino'nun Mesih'in bedeninin anatomisini temsil etmesinin yoludur. Ayrıntıların gerçekçiliği ve doğruluğu etkileyici ve bu büyük ölçüde sanatçının fresk ressamı olarak oluşumundan kaynaklanıyor. Freskler anatomiye ve perspektife büyük önem vermeyi gerektirir ve bu resimde yansıtılır.
Resmin bir başka ilginç yönü, Perugino'nun derinlik ve boyut yaratmak için ışık ve gölge kullanma şeklidir. Pencereden giren ışık, Mesih'in bedenini aydınlatırken, mezarın karanlığı bir gizem ve ciddiyet hissi yaratır.
Resim tarihi de büyüleyici. On beşinci yüzyılda Cardinal Francesco Piccolomini tarafından görevlendirildi ve şu anda Washington D.C. Ulusal Sanat Galerisi'nde. Resim, yıllar boyunca güzelliğinin ve sanatsal etkisinin sağlam kalmasına izin veren çeşitli restorasyonların konusu oldu.
Özetle, Arimathea Joseph ve Pietro Perugino tarafından Nicodemus (Sepulcrum Christi) ile ölü Mesih resim, gerçekçiliği, anatomik hassasiyeti ve ustaca ışık ve gölge kullanımı için öne çıkan İtalyan rönesansının bir şaheseridir. Tarihi ve sanatsal etkisi onu insanlığın kültürel mirasının en önemli eserlerinden biri haline getirir.