Tanım
Henri Matisse tarafından "Peyzaj Lesquielles St Germain" (1903, 73x48 cm) resmini dikkatlice gözlemledikten sonra, övülmeyi ve analiz edilmeyi hak eden çoklu sanatsal ve teknik kompozisyon vizyon katmanları ortaya çıkıyor. Bu çalışma, ilk bakışta doğanın basit bir temsili gibi görünse de, sanatçının stilistik gelişiminin temel unsurlarını içerir ve ilk eserleri ile evrimleşmiş renk ve şekil araştırması arasında bir köprü sunar.
Bu resimde Matisse, tam olarak Fransız kırsalıyla ilişkili bir yer olan kırsal bir manzaranın özünü yakalar. Kullanılan vuruşlar, sanatçının hayatında ilgili bir hareket olarak ortaya çıkmaya başlayan Fauvizme yakınlıkları ile ayırt edilen bazı özgürlük ve ifadeler gösterir. Çalışma, izleyicinin doğal unsurlar arasındaki etkileşime odaklanmasını sağlayan açık insan karakterleri sunmuyor: ağaçlar, gökyüzü ve toprak.
Matisse tarafından kullanılan renkler canlı ve biraz cesurdur, derin yeşil, sarı ve toprak tonlarında kullanılır ve yere ve yollara hayat verir. Açık bir mavinin gökyüzü, kompozisyonda bir denge ve dinginlik yaratmaktan sorumlu bitki örtüsü kitleleriyle hafifçe tezat oluşturur. Bu renkler gerçekçi bir doğruluk istemiyor gibi görünüyor, daha ziyade Matisse'nin sahnede algıladığı canlılığı ve duyguyu iletiyor. Bu renk paleti ve fırça darbelerinin cesur kullanımı, Paul Cézanne'nin bu dönemde onun üzerindeki etkisini gösteriyor.
İşin yapısı yataydır, izleyiciyi resim boyunca yönlendiren iyi dağıtılmış unsurlara sahiptir. Matisse'nin çalışmasında tekrar eden bir unsur olan ağaçlar, uzayı bölen ve organize eden, derinlik ve perspektif yaratan eksenler olarak işlev görür. Bu hüküm aynı zamanda Matisse'nin, sonraki aşamalarında daha radikal bir şekilde genişleyecek bir örüntü olan doğal formların basitleştirilmesi ve stilizasyonu eğilimini de yansıtır.
Bahsedilen bir diğer yön de, resimde ışığın ele alınmasıdır. "Peyzaj lesquielles St Germain" çalışması, sanki gün batımında bir sakin anı yakalıyormuş gibi dağınık bir ışık kalitesi altında algılanabilir. Yumuşak gölgeler ve ustaca dağıtılmış ışıklar, Matisse'nin kapsamlı veya hiperrealist ayrıntılara başvurmadan atmosferi yakalama yeteneğini gösterir.
Belki de bu özel resmin daha az bilinen bir gerçeği, Matisse'nin kendi sanatsal sesini sürekli aradığı bir dönemin bir parçası olmasıdır. Zaten izlenimcilikten ayrılmaya ve Fauvizm ile flört etmeye başlamış olsa da, özellikle renk ve şekillerin tedavisinde her iki akımın etkileri de fark edilebilir. "Peyzaj lesquielles St Germain", cesur hareketini büyük kromatik özgürlük havasına ve sonraki Fauvistas çalışmalarını karakterize eden formların basitleştirilmesine yönelik bir geçiş çalışması olarak görülebilir.
Sonuç olarak, Henri Matisse'nin "Peyzajı Lesquielles St Germain", görünür sadeliği sayesinde karmaşık ve zengin bir sanatsal evrimi ortaya çıkaran bir tablo. Renk yönetiminden kompozisyona ve elde edilen atmosfere kadar, yaratıcı dehasının yakın konuşlandırılmasının bir kanıtıdır. Modern sanat üzerindeki geniş etkisinin neyin tohumları, bu çalışmada açıkça görülebilir ve onu Fransız öğretmeninin gelişimini anlamak için önemli bir parça olarak konumlandırır.