Tanım
1896'da yapılan Henri Matisse tarafından yapılan "üzümlerle natürmortla natürmortla ölü doğa" çalışmasının görsel bir incelemesi, bir sanatçının kendi resimsel dilini bulmak için yeni olgunluğunu ortaya koyuyor. Bu çalışma, Matisse'nin kariyerinin başlarında olmasına rağmen, daha sonraki stilini karakterize edecek alan adının işaretlerini gösteriyor.
Bu ölü doğanın kompozisyonu, detaylara ve atmosfere titiz bir şekilde dikkat etmenin bir kanıtıdır. Basit bir masada çeşitli elemanlar düzenlenmiştir: yeşil ve mor üzüm kümeleri, bir şişe, bir fincan porselen ve ek meyveli bir kase. Her nesne hassasiyetle tanımlanmış ve dikkatlice yerleştirilmiştir, bu da organize ama doğal bir simetri önerir. Ancak bu düzen görsel zenginliği seyreltmez; Aksine, izleyiciyi her bir bileşenin rahat bir şekilde takdirine davet edin.
Renk kullanımı orta ancak etkilidir. Dünya ve yeşil tonlar baskındır. Tazeliğini gösteren küçük ışık dokunuşlarıyla yeşil üzümler, en koyu, en koyu mor üzümlerle kontrast oluşturur ve bütününe derinlik ve dinamizm sağlar. Muhtemelen koyu camın şişesi, uyumu kırmaz ve kompozisyonu dengeleyen görsel bir çapa olarak hizmet eder. Kromatik aralık, kısıtlanmış olmasına rağmen, yerli ve rahat bir ortam uyandıran bir huzur duygusu verir.
Matisse'nin temsil edilen öğelere hacim ve gerçekçilik vermek için ışık ve gölgelerle nasıl oynadığını gözlemlemek büyüleyici. Tablodaki nesneler tarafından yansıtılan yumuşak gölgeler ezici değildir, ancak formları vurgular ve doğal bir ışık kaynağı, belki de yakındaki bir pencere önerir. Bu ışık yönetimi, sanatçının, Fauve dönemini karakterize edecek en soyut ifadeyi arayışına dönüşecek bir yön olan nesnel gerçekliği yakalamaya olan ilgisi hakkında ipuçları sunuyor.
Önemli bir husus, bu sahnede insan karakterinin olmamasıdır; "Kahramanlar", resimsel alanı toplam varlıkla işgal eden cansız nesnelerdir. Ölü doğaya bu yaklaşım, burada Matisse'nin üslup yeniliklerini izleyen bir tazelikle yeniden yorumlanan on yedinci yüzyılın tipik hala yaşamları geleneği ile uyumludur.
Bu çalışmayı Matisse'nin yörüngesinde bağlamsallaştırırken, sanatsal vizyonunu modelleyen etkilerden bahsetmemek imkansızdır. O zaman "Natürmort ile Üzümle Yaşam" ı gerçekleştiren Matisse, izlenimcilik ve gerçekçilikten güçlü bir şekilde etkilendi. Ressamın seleflerinin tekniklerini emdiği ve denediği, ancak o zaman algılandığı gibi gerçeği sorgulamaya ve çarpıtmaya başladığı bir dönemdir. Matisse, daha doymuş renklerin ve Fauvizme katkılarını tanımlayacak daha basitleştirilmiş kompozisyonların kullanımına doğru yönlendirmeden önce, bu erken çalışmanın hassasiyeti ve natüralizmi bu temellere işaret ediyor.
Sonuç olarak, "üzümlerle natürmortla yaşam" sadece yetkin bir ölü doğa olarak değil, modern sanatın en büyük ustalarından birinin evrimine bir pencere olarak görülebilir. Görünen sadeliğine rağmen, çalışma, yirminci yüzyılın ilk on yıllarında tabloyu dönüştürdükleri renk ve form patlamalarına başlamadan önce, genç bir Matisse'nin yansımalarıyla, tekniğini denemek ve mükemmelleştirerek yankılanıyor.