Tanım
Henri Matisse tarafından "Sun Street 1905, 72x60" resminde, görsel zenginliğin ve yazarın kendi stilistik yeniliğinin dikkate değer bir temsilini düşünebiliriz. Fovizmin en büyük üslerinden biri olan Matisse, bizi güneş ve Akdeniz sıcağında banyo yapan canlı bir sokak sahnesine taşıyor ve çok yıllık fasinini ışık ve renk için yansıtıyor.
"Sun Street 1905" in bileşimi, özünde, Matisse'nin gözlerinden dönüşen günlük yaşamın bir kutlamasıdır. Geri dönen bir denizde erimiş gibi görünen binaların eğilimi, izleyicinin caddede görüşünü yönlendiriyor. Ön planda bir kadının varlığı dikkat çekicidir, özenli görünümü ve rahat duruşu, sahneyi sessiz bir anlatıda demirlemeye katkıda bulunarak izleyicinin çevresinin samimi bir takdirine izin verir.
Sahne yoğun renklerle doyurulur ve modülasyonlar olmadan Matisse'nin bir öğretmen olduğu. Cesur sarı, kırmızı ve mavi tonlar korkmadan ortaya çıkıyor, neredeyse titreşmiş gibi görünen enerjik bir mozaik inşa ediyor. Kompozisyonun alt merkezi kısmında, sokak parke taşlarının ima edilmesi, binaların ve gökyüzünün cephelerinin en düz renkleriyle tezat oluşturuyor. Doku ve rengin bu ustaca kombinasyonu, Matisse'nin dokunsal hisleri sadece görsel bir yapıya dahil etme yeteneğini gösterir.
Matisse, sadece geleneksel gölge yoluyla değil, aynı zamanda yan yana renk uçaklarının kullanımı yoluyla da derinliği sabitleme yeteneği ile bilinmektedir. "Sun Street 1905" de, binaların çeşitli tonları, işin bileşim alanını zenginleştiren bir tür kromatik perspektif üretir. Renkler birbirleriyle konuşuyor, Akdeniz şehrinin canlı yaşamını vurgulayan armoniler ve uyumsuzluklar yaratıyor.
Çalışmanın arka planında, neredeyse bulanık olan küçük binalar, güneş ışığının akkorunu gösteren görünen bir bulanıklık etkisine sahiptir. Fovista hareketinden doğan bu kaynak, Matisse'nin sadece formu değil, aynı zamanda yerlerin hafif özünü de yakalama taahhüdünü teyit ediyor.
"Sun Street 1905" göz önüne alındığında, Matisse'nin yirminci yüzyılın başlangıcına yönelik sanatsal yapımındaki ilgisini de kabul etmeyi ima ediyor. Bu dönem, çağdaşlarında benzeri görülmemiş bir ifade özgürlüğü arayışı ile işaretlendi. Çalışma, "Yeşil Ray" (1905) ve "Yaşam Sevinci" (1905-1906) gibi parçalarla hizalanmıştır, bu da renk oranı ve kullanımının geleneksel anlayışlarına meydan okuyan ve bu, Matisse'yi bir figür merkezi olarak katılaştırmış Sanatsal Avant -Garde'de.
Bu çalışma sayesinde Matisse, sadece kentsel bir sahnenin algısını yeniden yapılandırmakla kalmaz, aynı zamanda bizi günlük çevrenin yeni, daha hassas ve yorumlanmış bir görünümüne katılmaya davet eder. "Sun Street 1905", renk gücünün ve sıradanın anlamını olağanüstü bir şekilde değiştirmenin yolunun sonsuz bir hatırlatıcısıdır.