Zemin titriyor. Gökyüzü aniden gece dünyaya düşmüş gibi kararıyor. Pompeya'nın yüzlerce vatandaşı, insanlık tarihindeki en efsanevi doğal afetlerden birine tanık olan şaşkınlık ve korkmuş durur: Vesubio'nun volkanik patlaması. Rus sanatçısı Karl Bryullov, bu felaket sırasında hissetmesi gereken tüm duyguları etkinliğe tanık ediyormuş gibi aktarmayı başardı.
Pompeya'nın son günü 1830-1833 yılları arasında boyanmış büyük ölçekli bir sanat eseridir. Resim, 79 D C yılında Vesuvio'nun patlamasını temsil eder. Pompeya halkı umutsuz ve paniktir. Bazıları patlama korkusu için kucaklıyor. Vücutları klasik olarak modellenir, bu da boyamayı neoklasizm ve romantizmin bir karışımı haline getirir. Bazı insanlarda bir ışık parlarken, diğerleri gölgelerde. Yanan yanardağ arka planda patlar ve resme infernal bir etki verir.
İnsanlığın en önemli tarihsel olayları her zaman sanat eserlerine yansımıştır. Bu eserler, hem çağdaşların hem de yüzyıllar boyunca yaşayanların hayal gücünü teşvik etti. Birçok insanın hayatını iddia eden büyük bir trajedi, müreffeh ve güzel Pompeii şehrini muazzam ve ölümcül bir kül katmanı altına gömen Vesuvio'nun patlamasıydı.
Kazalara yaptığı ziyaretten etkilenen Karl Bryullov, "Pompeya'nın son günü" resmini yaratma fikrine sahipti. Bu tarihsel gerçeğe olan ilgisi kendisi için ortaya çıkmadı, ancak sanatçının kardeşi mimar Alexander Bryullov'un hikayeleri sayesinde. Benzer konulardaki resimler o zamanlar modaya uygundu ve bu da sanatçının ilgisini artırmaya yardımcı oldu. Uzun zamandır İtalya'da kalan ressam, kendisine ve yerel sanat halkı tarafından çalışmalarına karşı biraz küçümseyen bir tutum hissetmeye başladı. Bazıları Karl'ın onu ünlü kılan küçük cinsiyet resimlerinden daha önemli bir şey çizemediğine inanıyordu. "Pompeya'nın son gününü" düşünerek Bryullov sadece muazzam bir tuval oluşturmakla kalmadı, aynı zamanda İtalyan eleştirmenlerin önyargılarını da dağıtmak istedi.
Yaklaşık altı yıl ilk eskizlerden görüntünün son versiyonunun görünümüne geçti. Sanatçının en önemli eserlerinden biri olarak kabul edilen bu resim, Rus Petersburg Müzesi'nde yer almaktadır. Halk tarafından en çok ziyaret edilen ve sevilenlerden biridir. Bununla birlikte, birçok kalem eskiz, suluboya ve yağ resmin yaratılmasından önce geldi. Bryullov'un 1828'de boyadığı Pompeya'nın ölümünün versiyonlarından biri, Treekov Eyalet Galerisi'nde bulunur ve ziyaretçiler arasında bitmiş işten daha az ilgi duymaz.
Pompeya'nın son gününde Bryullov iki farklı ışık kaynağı kullandı: yanardağın dramatik kırmızı ışığı ve gökten gelen soğuk yeşilimsi ışık, boyaya daha fazla duygusal gerilim katıyor. Bu parlak ve derin renkler, insanları Bryullov'a romantizm sanatçısı olarak adlandırmaya yönlendiren klasik geleneğin ötesine geçiyor.
Resmin sol tarafında doğrudan izleyiciye bakan bir kadın var. Arkasında, bir kutu fırça ve resim içeren bir sanatçı var; Bu Karl Bryullov'un kendiliğinden. Sanatçı kendini resme yerleştirerek, yanardağın neden olduğu yıkımı gözlemlerken duygusal katılımını ve hissini ifade etti.
İşi gözlemleyerek, genç ve hırslı ressamın eski İtalyan şehrinin trajik ölümüne adanmış bir şaheser üretmesinin ne kadar önemli olduğunu hayal edebilirsiniz. Her eskiz, onu son hedefe yaklaştıran sanatçının yaratıcı yoluna doğru bir sahne daha geliştirdi.
Tarihsel bir konuda bir resim incelemek, herhangi bir bakış açısından büyüleyici bir şeydir. Yaratılışlarından önceki eskizlere aşina olmak daha da ilginçtir. Birçok detay, resmin genel damarı, renk şeması, her şey, sanatçının vizyonunun zaman içinde nasıl değiştiğine veya onun için daha önemli hale gelene veya yaratıcı zihninden kaybolmaya bağlı olarak değişiklikler.
Bryullov'un Pompeya'nın son gününü bitirmesi sadece 11 ay sürdü. Aynı zamanda, görüntünün son versiyonunu geliştirmek altı yıl sürdü. 1828 taslağı, Rus müzesinde bulunan tuvalde görülebilen bazı detaylardan yoksundur.
Merkez grup her zaman Bryullov tarafından eskizden eskize aktarıldı: Volkanın gazabından kaçan iki küçük çocuğu olan bir aile. Resmin tüm versiyonlarında bulunan bir başka detay, bir arabadan düştüğünde ölen bir kadın. Onunla birlikte olan çocuk hayatta kaldı. Annesine umutsuzca sarılın, gözleri yakın felaket korkusuyla dolu. Görünüşe göre, ölen kişi, taş kaldırımına darbeye yayılan mücevherlerle kanıtlandığı gibi bir Pompeyan asilemanıydı.
Ressamın çağdaşları da dahil olmak üzere birçok eleştirmen, bu fakir kadının trajedisinde kurbanların ölümünü gördü.
Avrupa üzerinden seyahat ettikten sonra, Pompeya'nın son günü Rusya'ya geldi, burada Bryullov'un yetenekleri saygı ve hayranlık ile alındı. İmparator Güzel Sanatlar Akademisi'nde tüm istekli sanatçılara örnek olarak gösterildi.
Kuadros ©, duvarınızda ünlü bir boya.
