Açıklama
1980 yılında Londra Ulusal Galerisi tarafından 2.5 milyon pounddan fazla Sterling, aynı adı taşıyan İncil karakterlerini tasvir eden Samson ve Dalila, kahramana ihanet ederken ve güçlü gücünün kaynağı olan saçlarını kesen Samson ve Dalila Rubens'in en tartışmalı sanat eseri.
Sanat tarihçisi Richard Fremantle, bir Rubens kalibreli sanatçı için çalışmayı çok "kaba" ve "ham" olarak eleştirirken, İngiliz sanat eleştirmeni Brian Sewell de dahil olmak üzere inananlar özgünlüğünü doğruladı. Bununla birlikte, Ulusal Galeri, görünüşe göre birkaç Rubens uzmanının desteğiyle Samson ve Dalila'nın gerçekten otantik olduğu yıllar boyunca pozisyonunu sürdürdü.
Samson ve Dalila Peter Paul Rubens Sevgi ve ihanet trajedisini tasvir eder. Samson'ın sevgilisi Dalila, Samson'un doğaüstü gücünün sırrını keşfetmek için rüşvet aldı. Rubens, Dalila'nın bir suç ortağına saçlarını kesmesini söylediği ve çaresiz bıraktığı anı gösterir. Dışarıda, askerler onu yakalamak için bekler.
Ama belki Dalila ihanetini ödüyor. Elder'in arkasındaki profili çarpıcı ama kendisinin solmuş benzerliği, belki de bir gün Samson'ın harabesi olan güzelliği kaybedeceğini gösteriyor.
İtalya'yı ziyaret ederken Rubens, Caravaggio'nun çok zıt ışıklar ve gölgeler ve derin ve zengin renklerin kullanımındaki deneylerini görmüştü. Döndükten sonra bu yeni teknikleri boyamak için kullandı Samson ve Dalila , arkadaşı ve patronu, Antwerp Belediye Başkanı Nicolaas II Rockox tarafından özel koleksiyonu için görevlendirildi.
İncil hikayesi
İncil'in Eski Ahitine göre (Yargıçlar 16), Manoa'nın oğlu Samson, İsraillilerin düşmanlarını, Filistinleri yenmesine yardımcı olmak için Tanrı tarafından seçildi. Oyları tıraş etmemek veya saçlarını kesmemek karşılığında (Nazaro'nun oyu) Samson'a çeşitli kahramanca özellikler gerçekleştirdiği doğaüstü bir fiziksel güç verildi. Ne yazık ki, sonra Sorek Vadisi'ndeki cazip Dalila'ya aşık oldu. Filistliler bunu öğrendiklerinde, Samson'ın gücünün sırrını keşfetmek için Dalila'ya 1.100 gümüş siclos ile rüşvet verdiler. Sonunda, saçları onu keserse gücünün kaybolacağını keşfeder, bu yüzden bir gece, Samson uyurken, bir hizmetçiyi saçlarını tıraş etmek için çağırır. Bundan sonra Filistliler acele eder ve hakim olurlar. Daha sonra, saçları tekrar büyüyen Samson, esirlerini ve kendisini ezerek Dagón Filistin tapınağının sütunları tarafından yıkılır.
Efsane, Barok Sanat Çağında oluşturulan dini sayının konusu olmuştur, örneğin Rembrandt'ın (1606-69) "Samson ve Dalila" (1629-30, Gemaldigalerie, Berlin); ve Guercino'nun "Samson ve Dalila" (1654, Musee des Beaux-Arts de Strasbourg) (1591-1666).
İncil sanatının bu başyapıtında Rubens, Dalila'nın kollarında, seven kadınlarda yatan uyuyan bir samson gösterirken, bir hizmetçi gücünü tüketmek için saçlarını keser. Arka planda, Filistin askerleri hedefleri zayıflar çıkmaz saldırmayı bekliyorlar. Rubens, Dalila'nın aldatmacasını ve Samson'un kırılganlığını vurgulamak için semboller kullanıyor. Örneğin, Samson'un saçını kesen Filistin kuaförünün, aldatmayı sembolize eden çapraz elleri var. Ve arkasındaki duvardaki bir niş içinde Venüs heykeli, aşk tanrıçası ve oğlu Cupid var. Bu, sevginin Samson'un düşmesinin nedeni olduğu gerçeğini ifade eder. Dalila'nın arkasında duran yaşlı kadın, Berberin çalışmalarında yardım etmek için bir mum tutuyor İncil'de bahsedilmiyor.
Yüzeyde, sahne huzurlu görünebilir, ancak altında büyük bir gerginlik içeriyor. Dalila'nın aldatmacası işe yarayacak mı? Yoksa Yahudi Kahramanımız uyanacak ve gizli saldırganlarını katletecek mi? Elinizin sırtınıza yumuşak yerleşimine bakın; Bir sevgi jesti gibi görünebilir, ancak sadece Samson'u sakinleştirmek ve uyanmayı önlemek ve ihanet etmek için öldürmek için yapılır.
Chiaroscuro'nun Rubens tarafından SAM'ların muhteşem fizikçisine (Yunan heykelinden esinlenilen Miguel Ángel'in freskinden esinlenerek) adalet yapmak için ustaca kullanımı, muhtemelen Caravaggio'nun (1573-1610) eserlerinden türetilmiştir. Aslında, resim daha önce on yedinci yüzyılın başında Roma'da Caravaggio'nun gölgesinde çalışan bir ressam olan Hollandalı sanatçı Gerritic Vanthors'a (1592-1656) atfedildi. İtalyan etkisi, Venedik resmine çok şey borçlu olan Rubens'in renginin kullanımında da belirgindir. On yedinci yüzyılda buldu. Sahnenin duygusallığı, oda boyunca görülebilen zengin renkler ve dokularla büyük ölçüde arttırılmıştır. Özellikle, Delilah'ın enfes kırmızı elbisesi, safran saten eğimi, damgalı halılar ve asılı mor perdeler ve loş aydınlatma (kendi başına, neredeyse kesin, Adam Elsheimer'ın etkisi), her şey zevk hissi ve atmosferine katkıda bulunur.