Tanım
Solda şemsiyeli olan kadın Kariyerinin oldukça sıradışı bir dönemi boyunca boyandı Claude Monet.
İki dış mekan çalışmasında, sola bakan bir şemsiye ve karısı sağa bakan bir şemsiye olan bir kadın, Monet, modelin gösterildiği yerden çok alçak konumlandırılmış gözlemci tarafından büyülendi; Soluk mavi gökyüzünün arka planında bir nehrin kıyısında. Her iki resmin genç kadını, 1889'da Monet'in ikinci karısı olacak Alice Hosfté'nin kızlarından Suzanne Hosfté. Gelecekteki Suzzanne kızları uzun bir süre ressamın en sevdiği modellerden biri olacaktı.
Şemsiye ile kadın Sola bakıyor Açık havada, muhtemelen birkaç saatlik tek bir oturumda boyanmıştı. Sanatçı, çalışmanın resmi bir portre yerine gayri resmi bir aile çıkışı hissini ilettiğini ve pozu ve yeri portrelerini yakalarken karısının ve oğlunun yürüyüşünü kesintiye uğrattığını öne sürdüğünü amaçladı. Burada tasvir edilen anın kısalığı, Monet'in temel olduğu ayırt edici pulların, ayırt edici pulların animasyonlu fırça darbelerinin bir repertuarıyla iletilir. Parlak güneş ışığı, şemsiyesinin üst kısmını ve sırtından akan kumaşı ağartmak için Camille'in arkasında parlarken, altındaki vahşi çiçeklerin renkli refleksleri alnına sarar.
Kadın açıkça bu resmin meselesi olmasına rağmen, paradoksal olarak örtülü. Örneğin başlık bize bu konuda herhangi bir bilgi vermez. Tuval üzerindeki görüntüyü bağlamsallaştırmak için hiçbir tarih, arka plan veya karakter izi yoktur. Kadının yüzü, gerçekten fark edilebilir özellikler veya ifade olmadan sadece bir bulanıklıktır. Monet'in onu sevdiği dikkate alınırsa toplam anonimliği daha da garip: o zaman, daha sonra ikinci karısı olan Alice Hosfté ile yaşadı ve bu resmin modeli, kızı Suzanne idi, o zaman 18 olan 18'di. yıllar.
Manzara ile mükemmel bir şekilde tamamlama şekli nedeniyle daha da kişiselleştiriyor. Elbisesi, ayaklarındaki bükülmüş ile birlikte, rüzgarın yönünü gösterir; Ayrıca arka plandaki bulutların hareketine de uyuyor. Şemsiye (Monet tarafından güzel bir şekilde gerçekleştirilen) tarafından yaratılan ışıkların ve gölgelerin oyunu esas olarak sahneyi aydınlatan pürüzsüz ve esnek güneş ışığının bir sergisi olarak hizmet eder.
Kariyeri açısından bir tür sapma olmasına rağmen, Monet'ten figürlerin resmine doğru izole edilen posterior dolambaçlı dolambaçlı yol, sanatçının resmi değerler hakkındaki artan endişelerini, yani kompozisyon, denge, uyum ve diğer endişelerin üzerinde renk.
1860'larda boyanmış bazı tablolardan sonra Monet, eserlerindeki figürlerden neredeyse tamamen vazgeçti ve manzara resmi yerine kendini adadı. Ancak, 1880'lerde tekrar olmaya başladığı gibi manzara resimlerine büyük figürler eklediğinde, onlara manzaranın bir unsuru gibi davrandı. 1880'lerin ortalarında, Monet bir sanatçı olarak kariyerinin başlangıcına döndü ve figürlerin resmine devam etti.